Op het moment van schrijven is Joris in Nederland, omdat zijn visum is verlopen. Hij verblijft steeds zo’n vijf maanden in Kazachstan, waarna hij weer terug moet keren. “Het is de bedoeling dat we 15 of 16 januari weer gaan zaaien. We draaien twee producties per jaar met een stop in de zomer, omdat het dan te warm is.” Gedurende de periode dat ik daar ben, houd ik continue contact met de mensen van Bilancia in Nederland en met de projectleiders op de andere projecten. Zo leren we veel van elkaar.
Vanuit Bilancia worden lokale medewerkers opgeleid tot volwaardige tuinders. Er wordt kennis overgebracht over het gebruik van meststoffen, de omgang met techniek, klimaatcomputers en arbeidsregistratie. Uiteindelijk moeten ze zelf in staat zijn om het teelbedrijf draaiende te houden. Op het bedrijf waar Joris werkzaam is, worden mini komkommers geteeld aan hoge draad. “Toen ik kwam, werd me verteld dat het nooit extreem koud wordt, maar de eerste maand was het direct -20 en ook begin december vroor het weer flink. Er wordt nu een nieuwe ketel geplaatst om de capaciteit te verhogen.”
Onzekerheid
Wat Joris het meest opvalt, is de onzekerheid van de werknemers. Hij heeft op het moment drie mensen onder zich lopen en iemand naast zich. “Van het begin af aan heb ik alles op papier gezet. Waar ze op moeten letten en wat ze moeten doen. Toch durven ze zelf geen beslissingen te nemen. Als ik op zondag vroeg in de middag vertrek, bellen ze me soms na een paar uur al op of de kas dicht mag nu de zon wat eerder vertrokken is dan normaal. Ik kan ze nog zo vaak zeggen op hun eigen gevoel af te gaan, maar het zit er gewoon niet in.” Hij verwacht dan ook nog wel even werkzaam te zijn bij het project. Zeker nu in maart een uitbreiding van 5 naar 11 hectare op het programma staat. “Er gaan dan ook tomaten geteeld worden. Weer een hele nieuwe uitdaging waar ik veel zin in heb.”Zeven dagen per week is hij te vinden op het teeltbedrijf. Toch zegt Joris nog genoeg vrije tijd over te houden. “Ik houd van mijn werk, dus vindt het niet erg daar veel mee bezig te zijn, maar als ik vrij wil hebben, kan dat gewoon. Dan ga ik met vrienden of kennissen bijvoorbeeld naar het theater of een ijshockeywedstrijd. Ook vind ik het leuk om in de auto te stappen een beetje rond te gaan rijden om het land te verkennen. Met name het leven in de kleine dorpjes is fascinerend. “Dan zie je een paar oude vrouwen een kudde van honderd koeien leiden. Het is hier heel anders dan in een stad waar alles voorhanden is.”
Aanpassing
Het leven in Kazachstan bevalt hem erg goed. Joris laat weten dat ook de mensen er erg vriendelijk zijn. “Zeker 95% van de bevolking in Chimkent is moslim. Ik word toch als de Christiano gezien, maar merk er weinig van. Als je je soepel opstelt, verloopt de omgang heel goed.” De aanpassing komt volgens hem wel van twee kanten. “Zo lopen er op het bedrijf tachtig vrouwen rond. In Kazachstan word je door mannen begroet, maar vrouwen houden hun mond. Nu zeggen ook de vrouwen elke dag goedemorgen en dat vind ik toch wel bijzonder. Ik heb hier nog genoeg uitdagingen en hoop dan ook nog lang te wonen en werken voor Bilancia in Kazachstan.”Voor meer informatie:
[email protected]
