"Ik vind dat vertical farming naar voedselwoestijnen gebracht moet worden. In dorpen kunnen op die manier verse groenten en paddenstoelen worden geteeld en ook zaadbedrijven kunnen er hun productie opdrijven", zegt Richard Lomax, een bouwer van vertical farms.
Tijdens een recente fietstocht op het 2.000 km lange traject tussen Johannesburg en Kaapstad, zag Richard de voedselwoestijn van 1.000 km tussen de Gariep-rivier en de bergen rond Kaapstad met eigen ogen. Terwijl deze regio, Karroo genoemd, ooit bezaaid was met grassen en struiken die voedsel boden aan de lokale fauna en de vestiging van landbouwgemeenschappen mogelijk maakten, is het gebied nu kaal en ligt het vol met stenen.
De lange, rechte wegen die Richard met zijn fiets moest afleggen
"Sinds het midden van de 19e eeuw waren er enkele generaties lang boeren, maar toen was het gebied nog overvloedig en vruchtbaar", zei Richard. "De dorpen, die soms tot 100 km van elkaar verwijderd liggen, waren ooit welvarend, maar nu zijn er slechts nog enkele groepen mensen over die er proberen te overleven. En op overheidssubsidies moeten ze ook niet rekenen. Deze 2 miljoen vierkante kilometer ooit vruchtbare grond is nu een voedselwoestijn."
Hoewel het onduidelijk is of deze toestand van het milieu nog kan worden verholpen, is het vrij duidelijk dat de dorpen in deze regio's alternatieve voedselbronnen nodig hebben, maar ook middelen om inkomsten te genereren. Dit is volgens Richard waar vertical farming een rol kan spelen in het herstel van gemeenschappen en voedselvoorziening.
"Ik geloof dat vertical farming een manier is om hoop, inkomen en voedsel te bezorgen aan deze telers en dorpen. Er zit goed water onder de grond, er is veel zon en de mensen zijn er geweldig."
Richard heeft al pilot vertical farms gebouwd en geëxploiteerd in steden met behulp van zeecontainers. Met steun van niet-gouvernementele organisaties en coöperaties moet het volgens hem zeker mogelijk zijn om deze oplossing te implementeren bij telers en dorpen in voedselwoestijnen.
Kans voor zaadproductie
Tijdens zijn fietsreis verbaasde Richard zich over het aantal mensen dat planten voor zaad teelde, zoals uien, prei, sla en wortelen, dat vervolgens over de hele wereld wordt geëxporteerd. Zaadproductie is behoorlijk risicovol volgens hem, vooral voor tweejarige gewassen zoals uien, vanwege de kans op extreme weersomstandigheden en de risico's van plagen. Door zaadproductie in een gesloten omgeving te brengen, kan vertical farming deze productierisico's verminderen en telers veerkrachtiger maken.
"De voordelen van het produceren van zaaigoed wegen op tegen de risico's, dat toont het transport over slechte wegen en uiteindelijk naar verre bestemmingen aan. Maar het telen van gewassen voor zaden in een vertical farm zou die risico's verder verkleinen."
Voor meer informatie:
Richard Lomax
richard@futureagri.org