Eén doel

Terwijl ik deze weblog schrijf zit ik op ongeveer 7000 meter hoogte op de terugweg uit Zwitserland waar ik getuige mocht zijn van de fantastische 4-1 overwinning op Frankrijk. Wat een geweldig feest was het in Bern. Met tienduizenden oranje supporters werd er de hele dag al feestgevierd en in colonne liepen we door de straten van Bern naar het stadion. Langs de hele weg stonden Zwitsers en Oranje supporters de stoet toe te juichen. Overal waren er geïmproviseerde stands waar eten en drinken verkocht werd. Kortom één groot feest.

De sfeer in het stadion was voor de wedstrijd al helemaal geweldig en nam gedurende de wedstrijd alleen maar toe. Bijna elke beweging van een Oranje speler veroorzaakte weer opnieuw gejuich. Uiteraard zorgde de 4-1 voor een climax. Na de wedstrijd ging het feest in alle hevigheid door. Zaterdag was op het nieuws dat dit het grootste en mooiste feest geweest is in de geschiedenis van Bern.

Onderweg naar huis zit ik de dag voor mezelf te analyseren. Niet als voetbalkenner, want dat ben ik zeker niet. Maar meer als iemand die van een afstand staat te kijken naar wat er gebeurd en die zich afvraagt waar het geheim zit. Je zet een groep spelers, die elkaar het hele jaar hebben beconcurreerd, bij elkaar en zegt: "mannen jullie eigen winkeltje is nu even niet belangrijk, onze concurrent is nu de rest van Europa". Als de spelers daarmee akkoord gaan met instemming van hun ploeg en er voor willen gaan, zie je dat de roodwitte shirts, maar ook de blauwe; gele; enz. worden ingeruild voor Oranje. Opeens ontstaat er een chemie die niemand voor mogelijk had gehouden.

We krijgen resultaten te zien waar niet alleen heel Nederland, maar heel Europa verbaasd over is. De individuele kwaliteiten van de spelers worden door de coach die speciaal voor dit belang is aangesteld, op de juiste manier ingezet en zie daar. Onze grootste concurrenten worden met grote cijfers verslagen. Terwijl ik naar huis vlieg vraag ik mezelf af, als je het woord 'spelers' zou vervangen door 'telers', zou het dan ook zo kunnen werken?

Bron: Agriport A7, weblog Frank van Kleef