Guido Quirijnen:
"Ik dacht: met 4 hectare haal ik mijn pensioen wel..."
Guido: "Mijn ouders waren tuinders en ze hebben zowat alles gekweekt zowel buiten als in serres: spruiten, sla, augurken, tomaten en tenslotte paprika's. Ik hielp graag mee, zag het vak helemaal zitten, ging naar de tuinbouwschool in Hoogstraten en volgde daarna een A1-opleiding in Geel. (lachend) Al had ik ook wel interesse in koken en kok worden... maar (brede lach) ik ben blij dat ik voor de tuinderij gekozen heb.
Eenmaal afgestudeerd ben ik in 1998 op zoek gegaan naar een locatie om een eigen bedrijf te starten. Ik kon dit perceel kopen van een landbouwer en heb er 2 hectaren serres op gezet samen met kantoren en een loods. Mijn idee was er later nog eens twee hectare bij te bouwen. Toen was 2 hectare al heel groot en ik dacht als we naar 4 hectare gaan, dan zal ik mijn pensioen wel halen (brede lach), ik was 23... "
Hij kijkt rondom zich. "Het is anders gelopen. In 2003 hebben we inderdaad 2 hectare bijgebouwd, in 2007 nog eens 3 hectare, in 2014 nog eens 1,6 hectare en in 2015 nog eens 4. Nu hebben we dus 12,6 hectare en is ons perceel zo goed als volgebouwd. Voor paprika draait de investering rond het miljoen euro per hectare met alles erop en eraan.
Ik koos voor paprikateelt omdat die me het meest aansprak, puur vanuit mijn gevoel.
Vandaag zijn 4 à 5 hectaren wel het minimum om rendabel te kunnen werken. Voor blokpaprika moet je groot zijn, voor nicheproducten als puntpaprika's hoeft dat niet meteen.
We moeten concurreren tegen Spanje en dat wordt elk jaar wat lastiger. In de winter liggen we stil en worden de paprika's ingevoerd uit Spanje, geen probleem, maar in het voor- en najaar overlappen we elkaar... (zucht) In Spanje worden ze onder plastiek geteeld en werken ze minder biologisch, meer chemisch. Daar hebben wij dus een voordeel, plus... we hebben een beter stuurbaar klimaat dan zij: het is immers makkelijker op te warmen dan af te koelen."
De teelt
In de kas met de rode paprika's vertelt Guido: "Geel, rood, oranje, allemaal beginnen ze groen, onrijp dus. Het zaad komt uit zaadhuizen, grote bedrijven die de veredeling doen en het zaad verkopen. We zetten proeven en als we verbetering zien in de kwaliteit, houdbaarheid, smaak, productie,... passen we onze teelt aan."
Hij toont een mooie robuuste paprika: "Deze begint te kleuren, laat je hem een paar dagen hangen dan wordt hij donkerrood. Omdat paprika's narijpen, oogsten we ze - naargelang de tijd van het jaar - minder of meer gekleurd. In de zomer rijpen ze sneller door dan in de winter wanneer ze een dikkere pel hebben en de rijping trager gaat.
De teelt stopt in de winter. We hebben bewust geen belichting, want dat rendeert vandaag nog niet. We planten begin december, dan is er weinig licht en groeien de planten langzaam. Naar gelang de dagen langer worden, worden onze plantjes ook groter en groter. We oogsten van begin maart tot eind oktober/begin november. Dan wordt alles uitgeruimd en proper gemaakt. Begin december gaan we opnieuw planten. De planten komen binnen in vierkante blokjes en worden op matten van substraat gezet waarop ze dan verder groeien. Vervolgens steken we er druppelpennetjes op, zodat de planten water en voedingsstoffen krijgen. Dan hangen we touwtjes, zodat elke plant met vier stengels hierlangs naar boven kan groeien.
In de oudste kas staan de planten nog op de grond. In alle andere staan ze van de grond zodat de werknemers altijd op de goeie hoogte kunnen staan en niet gebogen of krom. De stengel van een paprikaplant is houterig en zou breken mochten we de plant naar beneden laten zoals bij tomaten wordt gedaan. Om te telen, moeten de arbeiders echt naar omhoog met een lift die door de paadjes rijdt. Ook de oogstkarren gaan mee omhoog. Niet vergeten... een paprikaplant groeit 1 centimeter per dag! We streven naar 30 kilo per vierkante meter. De productie van oranje paprika's is 10% minder, want daar is de veredeling nog niet zo ver."
Kassen
In de meest recente kas is het licht diffuus. De lucht is niet te zien. Guido: "Deze kas heeft diffuus Albarinoglas. Dat zorgt voor een directe lichttransmissie van 96%, hemisferische lichttransmissie van 89% en haze-lichttransmissie van 14%. Beetje technisch maar het betekent een extra lichtwinst van bijna 10% wat meteen zorgt voor bijna 10% meer productie ten opzichte van standaardglas. Nu heeft ca. 5,6 ha van onze serres dergelijk glas.
Paprika's hebben vooral warmte en geen zon of direct licht nodig want dan verbranden ze. Bovenin de serres hangen dan ook energieschermen waardoor we in warme dagen het licht extra kunnen temperen en in koudere dagen of 's nachts de warmte in de serre kunnen houden. Daardoor verbruiken we minder energie. Momenteel zijn de schermen dicht omdat er teveel instraling is voor de planten. En, de planten koelen ook de serre: haal je de planten eruit dan is het er tot 15 graden warmer!"
Paprika's zijn dorstige planten, waar komt het water vandaan? Guido (lachend): "Daar gaan we nu naartoe!" Tussen de serres liggen twee grote vijvers omringd door een hoge dijk. Guido: "In deze waterbassins van 32.000 m³ stockeren we het regenwater. In heel droge periodes blijft putwater wel onmisbaar. Aan het water worden meststoffen toegevoegd tot de gewenste EC- en pH-waarde. We geven altijd 20 à 30% water teveel, zodat alle plantjes evenveel water krijgen en er geen zoutophoping ontstaat in de mat. Het niet door de planten opgenomen gedeelte van het toegevoegde water wordt opgevangen en na zuivering in een filter opnieuw gebruikt."
Ook hier wordt duidelijk heel ecologisch gewerkt. Guido: "Een wkk-installatie (warmtekrachtkoppeling) levert, na verbranding van gas, zowel elektriciteit als de warmte en CO² die nodig is voor de groei van de paprika's. Een 20% van de elektriciteit die wij maken gebruiken we zelf, de overige 80% plaatsen we op het net. (lacht) Op die manier zijn we een beetje energieleverancier."
Van het veld naar de veiling
Doorheen de serres rijden de oogstkarretjes op hun eentje van de plukrij naar de verwerkingsloods. Ook daar worden ze automatisch opgetild en voorzichtig uitgegoten in de grote witte verzamelbakken voor de veiling. Een al even automatisch rijdende en werkende heftruck brengt de volle bakken naar de laadplaats. Guido: "Het was een bewuste keuze het sorteren en verpakken over te laten aan de veiling waar alle paprika's samenkomen onder het Flandria-label.
Op de veiling wordt er gesorteerd in klasse 1 en klasse 2, die zijn krak hetzelfde van smaak, maar in klasse 2 komen alle paprika's die er minder mooi uitzien of een brandvlek hebben. Door dit niet zelf te doen, kunnen we ons volledig concentreren op de productie. Deze paprika's worden morgen op de veiling verkocht en kunnen overmorgen in de winkel liggen."
De toekomst
Guido: "Albarinoglas is nu ca. 4 jaar op de markt en in België zijn we de eerste paprikateler met dit soort nieuw glas. De resultaten zijn goed en we denken er aan ook op de andere kassen dit glas te leggen.
Wat energie betreft, warmtekrachtkoppeling zal nog lang blijven, maar ongetwijfeld komt geothermie er ook aan op langere termijn: een paar kilometer diep in de aarde boren en daar het water doorsturen. Ik volg de evolutie op de voet.
(nadenkend) Als ik zie wat een afstand er is tussen hoe mijn ouders moesten werken en wij dat nu doen. Zij konden nauwelijks vakantie nemen, wij gelukkig wel. Natuurlijk heb ik personeel en een zaakvoerder waarop ik volkomen kan vertrouwen, maar er is ook de technologie. Ik kan via mijn telefoon alles zien: hoe warm het in de serre is, hoe ver de ramen openstaan, of is er nog voldoende water is... Er zijn alarmsignalen ingesteld en zo kan je over alles controle houden en toch vakantie nemen (brede lach)."
Bron: Lava