Piet Crienen, de man van ZON in Spanje
"De meeste coöperaties hier zijn niet gewend om met een veiling samen te werken"
'Hola Piet!', klinkt het deze winter weer regelmatig als Piet Crienen bedrijven binnenloopt voor zijn dagelijkse inspectieronde. Sinds begin november is hij door ZON in Spanje 'gestationeerd', om product te keuren en contacten te onderhouden met de diverse coöperaties in de regio Almeria, waar ZON mee samenwerkt.
Hoe lang zit duurt je 'winterverblijf' precies?
'Ik ben in totaal vier maanden hier, vanaf begin november tot begin maart. Over een paar weken zit de klus er dus weer op. Ik werk vanuit een appartement in Almerimar, wat vrij centraal ligt ten opzichte van de coöperaties die ik in dit tuinbouwgebied dagelijks moet bezoeken'.
Is er een groot verschil in de manier van werken tussen Spanje en Nederland?
'Er zijn zeker wel verschillen, maar dat is voor mij niet een kwestie van beter of slechter, het is gewoon anders. Ik heb dagelijks contacten met de kwaliteitsmensen van de coöperaties waar we mee samenwerken, en zij zijn mijn 'compañeros' als ik hun bedrijf bezoek. Vaak hebben ze hier trouwens combifuncties, waarbij iemand zich zowel met kwaliteit als met commercie bezig houdt. In z'n algemeenheid kan ik zeggen dat het hier gewoon goed georganiseerd en professioneel geregeld is. Er kunnen verschillende oorzaken (zoals weersomstandigheden) invloed hebben op de kwaliteit, dus is het belangrijk om de kwaliteit regelmatig te controleren.
Mijn taak is er onder meer voor te zorgen dat de te verladen partijen aan de eisen voldoen die ZON daarvoor stelt. Een groot verschil is dat de telers hier in Spanje het product ongesorteerd en onverpakt aanleveren, terwijl dat in Nederland tegenwoordig toch heel vaak bij de teler zelf gebeurt.
Belangrijk is het in elk geval om niet uit te stralen dat ik wel even zal vertellen hoe het moet. Ik wil graag samen met de Spaanse collega's tot dezelfde conclusies komen als het om de kwaliteit van het product gaat. Het wordt overigens bijzonder gewaardeerd dat we dit als ZON zo gedegen aanpakken'.
Vormt de taal een barrière in de samenwerking?
'Nee, eigenlijk nauwelijks, hoewel ik niet meer dan een paar zinnen Spaans spreek. Afgelopen zomer hebben we met enkele ZON-collega's een snelcursus Spaans gevolgd. Dat helpt me dit tweede seizoen zeker en daarnaast is het vooral een kwestie van gezond verstand én de spreekwoordelijke handen en voeten gebruiken'.
Blijft jouw inzet hier ter plaatse ook op termijn noodzakelijk?
'Het is in deze fase vooral belangrijk dat we hier 'ZON uitstralen' en dat ik overbreng wat we als ZON precies willen. Je zou daar de conclusie aan kunnen verbinden dat de mensen hier dat na twee of drie jaar dan wel weten, maar het blijft een lastig iets om datgene wat ik maar even de ZON-cultuur noem, hier permanent te laten landen. In die zin ben ik geneigd te zeggen dat we het de komende jaren moeten blijven doen zoals we het nu doen. Waarbij het overigens zeker goed zou zijn om een of twee keurspecialisten hier uit Spanje eens een maand bij ZON te laten meelopen'.
Wat is je ervaring in de dagelijkse samenwerking met Spaanse collega's?
'De communicatie is niet altijd even vanzelfsprekend, niet in de zin van elkaar verstaan maar om elkaar tijdig te informeren. Als een coöperatie niet kan leveren, is het belang dat ik dat van de betreffende collega's tijdig tevoren hoor, en niet pas op het moment dat ik het zelf al constateer. Verder ervaar ik uiteraard ook hele praktische dingen, zoals bijvoorbeeld de bekende siësta, daar heb ik in het begin erg aan moeten wennen. In Nederland ben je gewend aan een half uurtje lunchpauze, maar hier gaan ze echt ruim twee uur naar huis om te eten. Daar moet je je wel aan aanpassen'.
Even naar Piet privé, je hebt acht kleinkinderen: missen die opa niet?
'Ach, de oudste is inmiddels al zestien, ze hebben voor een deel al echt hun eigen leven, dus dat valt wel mee. Door de lage tarieven voor vluchten kan mijn vrouw een paar keer tussendoor naar Nederland, dat scheelt een boel'.
Wat doe je hier in je vrije tijd?
'Vrije avonden heb ik eigenlijk maar beperkt omdat ik vanwege die verplichte siësta nooit eerder klaar ben dan een uur of half negen. Verder is de zaterdag hier meestal een gewone werkdag, althans bij de coöperaties wordt dan tot een uur of twee gewoon gewerkt. Ik ben verder best een huismus, dus als ik op zondagmiddag met een lekker boek en een glaasje wijn op mijn balkonnetje zit dan vind ik het al helemaal prima'.
Hoe wordt er hier tegen ZON aangekeken?
'De meeste coöperaties hier zijn niet gewend om met een veiling samen te werken. Wat dat betreft hebben ze het eerste jaar wel wat aan ZON moeten wennen. Maar ze zijn zonder uitzondering heel positief over de samenwerking die we nu hebben opgebouwd. Ik merk dat er veel waardering is over onze serieuze aanpak van dit hele project'.
Bron: ZON Magazine