Begin vorige week telde Arjan Bos zijn zegeningen. Eén afgelaste etappe, een ingekorte etappe en een rustdag en de paprikatuinder uit Bergschenhoek kon weer even op adem komen voor de tweede helft van de Dakar Rally. Maar ook het eerste deel van etappe 7 (maandag) viel niet mee.
IJle lucht
De motorrijder had in het hooggebergte van Bolivia veel last gehad van de ijle lucht. "Een recht zandpad leek wel een bord spaghetti. Het ging alle kanten op. Dat was echt niet goed. Ik ben gestopt bij een medische auto van de organisatie en heb daar een poosje aan het zuurstof gelegen. Toen ging het wel weer."
Als een van de laatste motorrijders kwam Bos (om een uur of twee 's nachts) aan in het marathonbivak in Uyuni. Nadat hij had gegeten, zijn motor van wat noodzakelijk onderhoud had voorzien en zijn roadbook voor de volgende dag gereed had gemaakt, zocht Bos de slaapzaal op in de kazerne die voor de motorrijders beschikbaar was gemaakt. "Maar zo laat was de slaapzaal natuurlijk vol", constateerde Bos. "Ik vroeg aan iemand van de organisatie waar ik kon slapen. Het antwoord was: 'Buiten misschien?' Maar dat zag ik totaal niet zitten. Ik ben verder gaan vragen en heb nog wat mensen aangesproken en daarvan heeft iemand een matrasje voor me geregeld, zodat ik in elk geval een beetje fatsoenlijk kon liggen."
Ook de voorlaatste etappe van de Dakar 2017 was bepaald geen kinderachtige. 288 kilometer wedstrijdproef, bestaand uit twee delen die waren gescheiden door een verbindingsweg van 370 kilometer. Doodmoe kwam Arjan Bos aan in het bivak in Rio Cuarto. "Ze proberen je op zo'n laatste dag gewoon nog kapot te maken", zuchtte de Dakar-debutant. "Nou, het was bijna gelukt." Maar met nog slechts 64 kilometer proef te gaan, begon de finish wel heel dichtbij te komen voor Bos. "Ik heb een pijntje aan mijn schouder. Daar ga ik nog even mee langs de dokter van het Veka-team. Die 60 kilometer van zaterdagochtend zal ik hoe dan ook halen. Al moet ik de motor op mijn nek leggen!"
Het pijntje in de schouder bleek een gebroken sleutelbeen. Daarmee de proef van 64 kilometer rijden, was nog wel te doen, maar Bos was wel bang geweest. "Ik ben er heel voorzichtig mee. Ik heb als een oud wijf de laatste proef gereden. Ik reed het bivak uit naar de start, in het donker, en voor me stak ineens een hond over. Je zult het meemaken, dat je op zo'n manier uit de rally gaat. Voor hetzelfde geld vlam ik zo op die hond." Daarom was hij er nog niet gerust op toen hij eenmaal gefinisht was. "Je moet het nog wel even doen. Het is een roteind nog naar Buenos Aires. Ik moet en ik zal naar Buenos Aires", bleef hij maar herhalen. Een geluk bij een ongeluk was dat het zijn linker sleutelbeen is. Was het rechts geweest, dan was de rally een dag te vroeg geëindigd voor de Dakar-debutant die volkomen gesloopt maar op karakter de Dakar uitreed.
"Het dringt nog totaal niet tot me door. Je bent zo gefocust op dat ene doel, waarvoor alles moet en zal wijken. Ik ben nu al vergeten wat er een week geleden is gebeurd", vertelde hij. "Je wordt geleefd in die twee weken. Ik verwacht dat het eenmaal thuis allemaal wel op zijn plaats valt. Als alles meezit ben ik dinsdag thuis. Dan is mijn vader jarig. Dus ouwe: ik ben er. Ik had beloofd dat ik er helemaal heel zou zijn; dat is niet helemaal gelukt. Maar ik ben er. Het besef zal dan ook wel komen."
Bekijk meer foto's van Arjan op Facebook, Twitter en Instagram.