Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief om al het laatste nieuws direct per e-mail te ontvangen!

Inschrijven Ik ben al ingeschreven

U maakt gebruik van software die onze advertenties blokkeert (adblocker).

Omdat wij het nieuws gratis aanbieden zijn wij afhankelijk van banner-inkomsten. Schakel dus uw adblocker uit en herlaad de pagina om deze site te blijven gebruiken.
Bedankt!

Klik hier voor een uitleg over het uitzetten van uw adblocker.

Meld je nu aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf up-to-date met al het laatste nieuws!

Abonneren Ik ben al ingeschreven

"Betalingstermijn van langer dan 60 dagen van supermarkten is in principe niet toegestaan"

Een betalingstermijn van langer dan 60 dagen is alleen toegestaan als aangetoond kan worden dat dit voor geen van beide partijen nadelig is. De Wet uiterste betaaltermijn regelt dat grote ondernemingen per definitie geen langere betalingstermijn dan 60 dagen overeen kunnen komen met het mkb en zelfstandig ondernemers als leveranciers of dienstverleners. Wanneer de factuur niet of te laat wordt betaald, kan een standaardvergoeding voor incassokosten worden gevraagd. Daarnaast kan ook een wettelijke rente worden gevraagd. Dat schrijft staatssecretaris Keijzer van Economische Zaken en Klimaat aan de Tweede Kamer in reactie op vragen van het CDA na berichten in de media dat supermarkten langere betalingstermijnen hanteren voor hun toeleveranciers. 
 
Supermarkten stellen soms hun bancaire kredietlijnen ter beschikking aan hun leveranciers. Hierdoor kunnen leveranciers, wanneer zij hier zelf mee instemmen, de betreffende facturen verkopen aan de bank van de supermarkten, ontvangen de mkb-leveranciers eerder hun geld en verlagen de leveranciers hun crediteurenrisico. Hierdoor verlagen de financieringskosten van de gehele keten, wordt die keten meer liquide en financieel sterker. Onder gunstige rentepercentages is dit aantrekkelijk voor zowel de supermarkten, hun leveranciers en consumenten. Bovendien worden leveranciers beter in staat gesteld om hun facturen in te zetten voor financieringsdoeleinden.
 
In de voedselvoorzieningsketen bestaat een hoge concentratie van supermarkten, is een beperkt aantal verwerkers actief en opereren veel primaire producenten. De vele individuele boeren en tuinders zijn veelal prijsnemers en hebben daarmee soms een kwetsbare positie op de markt. Het kabinet heeft om die reden extra aandacht voor mogelijke afhankelijkheidsrelaties in deze keten, stelt Keijzer. In Nederland is tweemaal in opdracht van de Autoriteit Consument en Markt (ACM) onderzoek uitgevoerd naar de prijsvorming in verschillende schakels van de landbouw- en voedselketen. Als er voldoende concrete aanwijzingen zijn dat hernieuwd onderzoek noodzakelijk is, dan heeft de ACM op basis van de Mededingingswet de bevoegdheid om dit te doen.
 
bron: Ministerie van Economische Zaken en Klimaat
 
Publicatiedatum: