Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief om al het laatste nieuws direct per e-mail te ontvangen!

Inschrijven Ik ben al ingeschreven

U maakt gebruik van software die onze advertenties blokkeert (adblocker).

Omdat wij het nieuws gratis aanbieden zijn wij afhankelijk van banner-inkomsten. Schakel dus uw adblocker uit en herlaad de pagina om deze site te blijven gebruiken.
Bedankt!

Klik hier voor een uitleg over het uitzetten van uw adblocker.

Meld je nu aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf up-to-date met al het laatste nieuws!

Abonneren Ik ben al ingeschreven

Moderniseren van supply chain in India

Een van de belangrijkste functies van een toeleveringsketen is het brengen van landbouwproducten en voedingsmiddelen van de teler naar het bord, met meerdere haltes tijdens het traject. Volgens anekdotische bronnen wordt bijna 40% van alle landbouwproducten van India verspild voor het bij de consument komt. Deze verspilling moet gecompenseerd worden door middel van de omzet van de producten, waardoor kostprijzen omhoog gaan. Tarun Arora, directeur van IG International, een van de grootste leveranciers van versproducten in het land, sprak over de uitdagingen voor de supply chain in India.

IG international (IGI) is jaarlijks verantwoordelijk voor 80.000 ton in zowel export als import. Om de eigen werkzaamheden te ondersteunen, heeft IGI eigen reefer trucks in alle maten en het op een na grootste netwerk voor gekoelde transport in India.

Een significante stijging voor de markt voor versproducten kwam door de liberalisering in 1999 toen India geopend werd voor de import van versproducten. Als gevolg hiervan leerden mensen de beste aanpak van landen als de Verenigde Staten, Australië, Nieuw-Zeeland en andere welvarende landen. Deze opening was van kritisch belang voor de waardeketen. Dertig jaar geleden bracht voor een teler een doos appelen van 20 kilo tussen de 200 tot 600 rupee op (€2,79 tot €8,37). Gekoeld transport was nog niet zo goed ontwikkeld, waardoor het teveel niet opgeslagen kon worden voor latere verkoop. Toen de markt werd opengezet, realiseerden telers zich dat ze veel hogere prijzen konden krijgen. Vandaag de dag levert diezelfde doos 2500 rupee (€34,89) op. Telers zijn ook veranderd. Sommigen zijn overgestapt van oude, houten kratten naar dozen van golfkarton. De beste aanpak in het buitenland wordt langzaam overgenomen in India.

Er zijn echter ook significante uitdagingen, voornamelijk door de overweldigende aanwezigheid van tussenpersonen in de waardeketen. Als er sprake is van te veel individuele spelers in onafhankelijke rollen, wordt het moeilijk om normalisering in de dienstverlening toe te passen. Normalisering moet beginnen vanaf het teeltbedrijf zelf. Het versproduct moet verplaatst worden van het teeltbedrijf naar het magazijn. Vandaag de dag hebben we geen magazijnen, wat betekent dat het verpakken moet gebeuren op het teeltbedrijf. Maar zelfs hier is geen normalisering. Telers verpakken in verschillende formaten: 2 kilo, 10 kilo, 20 kilo, in houten kratten, in dozen van golfkarton, etc. Er zijn te veel variabelen in het proces. Vergelijk dit eens met de situatie in de VS. In de VS worden de versproducten naar een magazijn verplaatst, waar het wordt voorgekoeld, naar een verpakkingslijn wordt gestuurd en dan in dozen wordt gedaan. Het product moet dan in gekoelde vrachtwagens vervoerd worden van het magazijn naar de markt en zo door naar de schappen. Alles wordt getest op residuen volgens de normering van het FSSAI. Het wordt tijd dat wij dat ook met binnenlandse producten gaan doen.

We moeten dit vergelijken met de situatie in het binnenland. Er zijn hier geen magazijnen en voorkoelers. We neigen om vrachtwagens te overladen. Een vrachtwagen van zes meter die veertien ton kan laden, wordt volgepropt met twintig ton zonder koeling. Als dit product de markt bereikt, wordt het opnieuw verpakt. Dit leidt tot de verspilling waar we het over hebben. En helaas betaalt de teler voor deze verspilling door middel van lagere prijzen.

Een grote reden waarom telers niet investeren in voorkoelers is de kleine omvang van het teeltbedrijf van slechts enkele hectares per teler. Dat maakt zo'n investering duur. Er is echter een experiment waar we in India nog niet naar gekeken hebben: het samenwerkingsverband. Als telers hun teeltbedrijven samenvoegen, hebben we een voordeel in omvang. Als we aannemen dat we 1000 teeltbedrijven hebben van elk een halve hectare, dan kunnen we het voordeel krijgen van een teeltsamenwerkingsverband van 500 hectare. We kunnen ons dan vergelijken met Bolzano in Italië of met Kinnaur in Himachal Pradesh. Bolzno is een bergstad. Teeltbedrijven zijn daardoor klein, maar men heeft daar een van de grootste samenwerkingsverbanden ter wereld opgezet. Ze hebben slechts een voorsorteerder, waar het product in water wordt gezet en door de sorteerlijn wordt gestuurd om in bakken geschikt naar grootte, kleur en andere kenmerken gestopt te worden. De tijdsduur van teeltbedrijf naar bak is minder dan zes uur. Dat is hoe je houdbaarheid kunt waarborgen en verbeteren. In India doen we hier 24 uur over. Hier moeten we echt verbeteringen aanbrengen.

Samenwerkingsverbanden zijn misschien niet de beste manier vooruit voor ons in India. Het is erg moeilijk om telers in een samenwerkingsverband te organiseren. Het model dat de meeste ondernemingen in India volgen, is anders. Een handelaar benadert een teler en biedt hem een voorstel aan, gebaseerd op bestaande informatie. De teler krijgt die hoeveelheid, ongeacht de daadwerkelijke opbrengst. Het risico wordt in dit geval gedragen door de handelaar. IGI probeert een verandering in het systeem te introduceren door in technologie te investeren die het verschil maakt. IGI heeft geïnvesteerd in een verpakkingslijn om zeker te stellen dat niet het verkeerde product gekocht wordt. IGI stelt een model voor, waarin de teler betaald wordt per opbrengst die aangeboden wordt. De verpakkingslijn en sorteerder sorteren automatisch het product afgaande op kenmerken als kleur en grootte en de teler krijgt overeenkomstig betaald.

Verder gaan

Vijf jaar geleden was IGI gefocust op het importeren van versproducten in India, maar de huidige valutadepreciatie forceerde een verandering van richting, gezien import bedrijven blootstelt aan valuta-risico's. Om hiermee om te gaan, heeft IGI zich de afgelopen vier jaar intensief georiënteerd op export. IGI is een van de tien grootste exporteurs van versproducten. Daarnaast houdt IGI zich bezig met de binnenlandse teelt van citrus, appelen, etc.

Om tegemoet te komen aan zijn ambitie om India's leidende onderneming voor versproducten te worden, zoekt IGI naar acquisitie buiten India. IGI kijkt naar een kasteeltbedrijf in Canada en heeft geïnvesteerd in kersenteeltbedrijven. IGI zal de risico's voor deze vorm van diversificatie verminderen door wereldwijd uit te breiden, hoewel India de kern van IGI's groei zal blijven vormen. De investeringen in andere landen geven IGI toegang tot de beste vormen van aanpak, die het dan wil toepassen in India. Met dit in het achterhoofd zoekt IGI naar verdere investeringen.

Als onderdeel van een beter gebruik van activa beweegt IGI zich nu ook in de binnenlandse markt voor versproducten. Tot nu toe verscheepte IGI geïmporteerde producten naar Mumbai en Delhi over land via vrachtwagens die leeg terug kwamen. Door het opzetten van vier faciliteiten in Himachal, is ook de terugreis productief.

Met een paar slimme zetten is IGI klaar om de beste plannen van aanpak te introduceren in de toeleveringsketen van de teler naar het bord. En tegelijkertijd worden problemen verminderd voor telers door prijzen overeen te stemmen met de kwaliteit van de producten.

Voor meer informatie:
 
IG International
Tarun Arora
Tel: +91-22-66272000
Mob: +91-9819248884
Fax: +91-22-66272084
tarunarora@iginternational.net
www.iginternational.net

 

 

Publicatiedatum: