Yvonne van der Velden werkt sinds een jaar als business developer bio-circulaire economie bij Brightlands Campus Greenport Venlo. Voor haar stopt innovatie niet bij de grens. Juist door de krachten te bundelen, kan men volgens haar grensoverschrijdende uitdagingen op het gebied van teelt, circulaire grondstoffen en nieuwe energiebronnen samen aanpakken.
Yvonne van der Velden
Hoe ben je bij Brightlands terechtgekomen?
"Ik werkte als projectcoördinator bij Interreg Deutschland-Nederland, een EU-programma dat zich richt op de ontwikkeling van de grensregio tot een geïntegreerde Europese regio met een sterke concurrentiepositie. Ik kwam Brightlands Campus Greenport Venlo toen al vaak tegen als partner in verschillende projecten, maar ook als locatie voor events van Interreg. Ik vond het toen al een mooie plek, letterlijk en figuurlijk, waar veel gebeurt op het gebied van innovatie. Ik was niet echt op zoek naar een nieuwe baan, maar toen de vacature voor business developer bij de campus voorbijkwam, heb ik gesolliciteerd."
Wat doe je als business developer bio-circulaire economie?
"Ik ben verantwoordelijk voor het Interreg Deutschland-Nederland-project Agropole Innovates. Dit ligt echt in het verlengde van mijn vorige baan bij Interreg, dus dat past mij prima. Via Agropole Innovates willen we het Duits-Nederlandse agrofoodnetwerk in de regio verder uitbouwen. De sector staat voor lokale én mondiale uitdagingen en er is een grote behoefte aan innovatie om samen oplossingen voor deze vraagstukken te vinden. Daarnaast heb ik het project Realise-Bio in mijn portefeuille dat als doel heeft om de totstandkoming van een circulaire bio-economie in de grensregio te stimuleren. De focus ligt daarbij op acht modelprojecten waarin mkb'ers circulaire technologieën en processen voor het gebruik van biogene grondstoffen verder ontwikkelen."
Waarom is die focus op de grensregio zo belangrijk?
"De grens wordt nu vaak als een barrière gezien als het gaat om het opzetten van gezamenlijke projecten. Maar innovatie houdt niet op bij de grens en juist door met elkaar samen te werken, ga je veel sneller. De provincie Limburg vormt samen het Duits-Nederlandse grensgebied Niederrhein - onze buren - een van de grootste aaneengesloten tuinbouwgebieden van Europa. Door de regio's nog meer met elkaar te verbinden, ontstaat er een sterke en innovatieve agribusiness regio waar kansen liggen voor bedrijven, waar je wilt werken, leven en wonen."
Je werkt dus veel samen met onze oosterburen?
"Bij bijna alles wat ik doe, komt Duitsland in terug. Ik heb op de vertaalacademie gezeten, waar ik Spaans en Engels heb gedaan. Geen Duits! Na mijn opleiding ben ik als vertaler aan de slag gegaan bij een groot internationaal vertaalbureau in Nederland. Ik ben toen zelf een cursus Duits in Oostenrijk gaan doen en heb me verder gespecialiseerd in het Duits. Daarna ben ik gaan werken als redacteur en tekstschrijver bij een uitgever, waar veel content uit Duitsland kwam die ik vertaalde en herschreef. Na een aantal jaar heb ik de overstap gemaakt naar een agrarisch vertaalbureau dat vertalingen verzorgde voor de agrofoodsector. We hadden toen ook veel opdrachten uit Duitsland. Ik sprak inmiddels vloeiend Duits en dat kwam natuurlijk goed van pas toen ik aan het werk ging bij Interreg in Mönchengladbach en ook nu, bij Brightlands, is het heel handig."
Wat maakt jouw werk leuk?
"Het grensoverschrijdend werken, de samenwerking met Duitse en Nederlandse partners, geeft mij veel energie. Ik vind het ook leuk om de regio bekender te maken en Brightlands naar buiten toe te vertegenwoordigen. Veel mensen kennen de campus van de Innovatoren die ze vanaf de snelweg zien, maar weten niet wat voor mooie dingen hier allemaal gebeuren. Ik wil graag laten zien wat we hier doen en waarom: met agrofood innovaties die hier op de campus ontwikkeld worden, kunnen we de wereld gezonder en duurzamer maken."
Je werk is dus heel internationaal: speelt dat in je privéleven ook nog een rol?
"Privé ben ik daar ook mee bezig, maar op een hele andere manier! Ik doe aan postcrossing waarmee je met één kaartje contact maakt met iemand die je niet kent. Het is heel simpel: ik stuur een kaartje naar iemand op de wereld en krijgt van iemand anders weer een kaartje terug. Ik doe dit nu bijna twaalf jaar en het is echt een community met zo'n 800.000 postcrossers uit meer dan 200 landen. Het is altijd een verrassing wanneer, van wie en uit welk land je een kaartje krijgt. Ik voorzie mijn kaarten altijd van stempels en leuke stickers. Zo krijg je weer eens een echt kaartje in je brievenbus en dat is toch een stuk leuker dan bijvoorbeeld een blauwe envelop van de Belastingdienst!"