"Je kunt het beleid niet overhaasten en ondertussen mensen uithongeren"

Joe Sbrocchi van Ontario Greenhouse Vegetable Growers (OGVG) is zijn hele loopbaan lang in de AGF-sector actief geweest. Nu, na zes jaar bezig te zijn geweest met het opstarten en uitbouwen van OGVG, nadert het moment van een welverdiende rust. Of toch niet?

"Ik zie het eigenlijk niet als een pensioen", zegt hij. "Ik ben een van die mensen die echt genieten van werken met groenten. Zolang mijn gezondheid het toelaat en ik waarde kan toevoegen, zal ik doorgaan, al zal ik het waarschijnlijk wel iets rustiger aandoen." En dat is niet verwonderlijk, want de AGF-sector is sinds 2020 flink in de war en dat heeft heel wat gevergd van veel professionals.

"Sinds 2020 komt er veel stress bij kijken", zegt hij. "Er waren personeelsgerelateerde issues, er was chaos in de toeleveringsketen, een overheid die de sector op verschillende punten verkeerd begrijpt en nu een op hol geslagen inflatie. Dat zijn allemaal stressfactoren die we het liefst niet zouden zien."

Inflatie
In Europa draait het vooral om energieprijzen, in Noord-Amerika speelt de inflatie een hoofdrol. Maar Joe heeft in de jaren 80 iets soortgelijks in de branche zien gebeuren, al zijn er toch een paar substantiële verschillen. "Ergens in het begin van de jaren 80 was er hoge inflatie in Canada. Ik heb toen kunnen zien hoe verwoestend dit kan zijn", zegt hij. "Het verschil is echter dat we toen zowel hoge inflatie als hoge werkloosheid hadden. Dat lijkt deze keer anders te zijn."

Arbeid
Een tekort aan arbeidskrachten teistert de tuinbouw inderdaad al geruime tijd. Met corona werd de ernst van dat probleem nog flagranter. Toch zijn snelle oplossingen allesbehalve haalbaar. 

"Het oogsten vereist de meeste arbeid", legt Joe uit. "Ik heb het over het dagelijkse werk dat voornamelijk geleverd wordt door arbeidsmigranten. Het lijkt steeds moeilijker te worden om daarvoor voldoende personeel te vinden. Canada, Europa en de economisch meest ontwikkelde landen staan allemaal voor deze uitdaging. Fastfoodrestaurants en supermarkten vissen bijvoorbeeld uit dezelfde vijver die voorheen uitsluitend voor de land- en tuinbouwsector ter beschikking stond. En land- en tuinbouw zou toch aan de top van dat ecosysteem moeten worden gehouden, want zonder de producten van deze sectoren heb je gewoon opeens een veel groter probleem: minder voedsel."

Joe Sbrocchi op de Canadian Greenhouse Conference, 2017

Ontwikkelingshulp
Joe vindt dat het voor arbeidsmigranten gemakkelijker moet worden gemaakt om in het land van bestemming te raken. En de positieve effecten van dergelijke beweging reiken verder dan alleen de bevoorrading van voedsel in het schap.

"Ik geloof dat programma's voor arbeidsmigranten de beste vorm van ontwikkelingshulp zijn die je kunt geven", zegt hij. "Je geeft de mensen niet alleen geld, je zorgt ervoor dat ze vooruitgang kunnen boeken in hun leven. Deze mensen sturen vaak het leeuwendeel van hun salaris terug naar hun familie in het thuisland, wat niet alleen positief is voor die familieleden, maar ook voor de economie van het herkomstland als geheel."

Integratie
Joe gaat zelfs verder en zegt dat arbeidsmigranten in aanmerking moeten komen voor een soort beloning die uiteindelijk moet leiden tot volwaardige integratie, niet alleen op werkgebied, maar ook in de samenleving. "Ik ben een voorstander om mensen die willen (niet alle arbeidsmigranten willen dat, benadrukt hij) het staatsburgerschap te laten verwerven na 3-4 jaar gewerkt te hebben op de teeltbedrijven", zegt hij. "Ze zouden een immigrantenstatus moeten kunnen aanvragen en uiteindelijk ook het Canadese staatsburgerschap. Dit lijkt mij zinvol en een pragmatische manier van om te gaan met de kwestie."

Joe vertelt dat hij in Italië is geboren. Hij is de zoon van twee Italiaanse immigranten en zich dus zeer bewust is van de strijd die buitenlandse arbeiders moeten voeren. "Ik ben van mening dat we de programma's voor mensen moeten uitbreiden om legaal in het land te verblijven. Ons land heeft al bepaald dat we nieuwe Canadezen nodig hebben en dit lijkt mij een heel goede manier om een deel van dat doel te bereiken."

Ongekende uitdagingen 
Joe heeft destijds ook de oliecrisis meegemaakt, maar hij gelooft dat de huidige energiecrisis veel erger is. "Onze kosten zijn echt geëxplodeerd", zegt hij. "We moeten dus proberen te streven naar een soort compensatie voor die kosten." En hoewel streven naar duurzaamheid het juiste is om te doen, is Joe bang dat we overhaast te werk gaan. 

"In de glastuinbouw, waar we planten CO2 voeren, moeten we heel voorzichtig omgaan met duurzaamheid. Je kunt het beleid niet overhaasten en ondertussen mensen uithongeren. Zo heeft de Ierse regering aangekondigd geen CO2-belasting te gaan heffen op land- en tuinbouwbedrijven. De wereld is echt aan het versnellen naar duurzaamheid. Ik denk dat het verstandig is om eventjes stil te staan en alle mogelijkheden te overwegen, ze af te wegen tegen de mogelijke gevolgen, en over te gaan tot de beste oplossing voor iedereen."

Pensioen
Met al deze problemen waarmee de tuinbouwsector wordt geconfronteerd, is het logisch dat Joe geen zin heeft om met volwaardig pensioen te gaan. "Ik heb al met veel plezier als coach en mentor voor veel jonge mensen opgetreden, en ik ben van plan dat te blijven doen. Ik wil verbonden blijven met de sector en vooruit blijven gaan. Dit komt omdat ik geloof dat glastuinbouw de toekomst van deze planeet is. Ik wil betrokken blijven bij het promoten van deze branche. Maar tussen A en B zal ik zeker ook vier weken op het strand in Costa Rica te vinden zijn", lacht hij.