Virale plantenziekten vormen de afgelopen jaren een steeds grotere bedreiging voor de tuinbouwproductiviteit en voedselzekerheid wereldwijd. "Naarmate de wereldbevolking blijft groeien en klimaatverandering versnelt, wordt het beheer van deze ziekten steeds complexer", stelt professor dr. Thirunahari Ugandhar van het Kakatiya Government College.
In recent onderzoek benadrukt hij de noodzaak van internationale samenwerking. Daarbij gaat het om het delen van kennis, gezamenlijke onderzoeksprojecten en geharmoniseerde quarantainemaatregelen. Virale infecties leiden immers tot lagere opbrengsten en verminderde kwaliteit, wat niet alleen de voedselvoorziening aantast maar ook het inkomen van telers onder druk zet. "Het opzetten van monitoringsystemen en vroegtijdige waarschuwingsmechanismen, gecombineerd met duurzame tuinbouwpraktijken, is daarbij essentieel voor tijdige detectie en beheersing van uitbraken. Het inzetten van geïntegreerde strategieën en het vergroten van het publieke bewustzijn versterkt ons gezamenlijke vermogen om gewassen te beschermen en tuinbouw bestendig te maken tegen nieuwe virusdreigingen."
Basisgewassen zoals rijst, tarwe, maïs en diverse tuinbouwproducten zijn bijzonder kwetsbaar. Virusinfecties zorgen voor opbrengstverliezen, kwaliteitsvermindering en aanzienlijke economische schade. Symptomen zijn vaak zichtbaar als vergeling of vlekken op bladeren, vervormde nerven, weefselsterfte, groeivertraging, verwelking en afwijkingen in vruchten en bloemen.
Ugandhar onderzocht zowel historische als recente uitbraken van verwoestende plantvirussen. Hij richtte zich daarbij op pandemieën zoals Maize Lethal Necrosis, rijsttungro, sweet potato chlorotic stunt virus (SPCSV), bananenbosvirus, Citrustristeza-virus en pruimensharkavirus. Daarnaast analyseerde hij epidemische virussen, waaronder gerstevergelingsvirus, bladvlekkenziekte en tomato brown rugose fruit virus. Veel van deze ziekten verspreidden zich wereldwijd via besmet zaad en plantmateriaal.
Het onderzoek bespreekt tevens de laatste ontwikkelingen in ziektedetectie, de invloed van klimaat op virusoverdracht en de noodzaak van geïntegreerde beheersstrategieën. Deze strategieën omvatten het ontwikkelen van virusresistente rassen, het beheersen van vectorpopulaties, het verwijderen van geïnfecteerde planten en het toepassen van strikte beveiligingsmaatregelen.
"Dit overzicht maakt duidelijk dat internationale samenwerking bij toezicht, waarschuwingssystemen en duurzame tuinbouwpraktijken dringend noodzakelijk is. Alleen door de voortdurende evolutie van virale plantenziekten gezamenlijk aan te pakken, kunnen we wereldwijde strategieën ontwikkelen die gewasgezondheid en voedselzekerheid beschermen in een snel veranderende wereld."
