Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief om al het laatste nieuws direct per e-mail te ontvangen!

Inschrijven Ik ben al ingeschreven

U maakt gebruik van software die onze advertenties blokkeert (adblocker).

Omdat wij het nieuws gratis aanbieden zijn wij afhankelijk van banner-inkomsten. Schakel dus uw adblocker uit en herlaad de pagina om deze site te blijven gebruiken.
Bedankt!

Klik hier voor een uitleg over het uitzetten van uw adblocker.

Meld je nu aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf up-to-date met al het laatste nieuws!

Abonneren Ik ben al ingeschreven

Suikergehalte in tomaten verhogen zonder de opbrengst te verlagen

Bij tomaten is het suikergehalte sterk gecorreleerd met de voorkeur van de consument, waarbij de meeste consumenten de voorkeur geven aan zoeter fruit. Het suikergehalte van commerciële variëteiten is echter over het algemeen laag, omdat het omgekeerd evenredig is met de grootte van het fruit, en telers geven vaak de voorkeur aan opbrengst boven smaakkwaliteit.

Onderzoekers hebben twee genen geïdentificeerd, tomaat (Solanum lycopersicum) calcium-afhankelijke proteïne kinase 27 (SlCDPK27; ook bekend als SlCPK27) en zijn paraloog SlCDPK26, die het suikergehalte van fruit regelen. Ze werken als suikerremmen door een sucrose synthase te fosforyleren, wat de afbraak van het sucrose synthase bevordert. Gen-bewerkte SlCDPK27 en SlCDPK26 knock-outs verhoogden het glucose- en fructosegehalte tot 30%, waardoor de waargenomen zoetheid toenam zonder dat dit ten koste ging van het vruchtgewicht of de opbrengst.

Hoewel de mutanten minder en lichtere zaden hebben, vertonen ze een normale kieming. Samen bieden deze bevindingen inzicht in de regulerende mechanismen die de suikeraccumulatie in tomaten regelen en bieden ze mogelijkheden om het suikergehalte in cultivars met grote vruchten te verhogen zonder dat dit ten koste gaat van de grootte en opbrengst.

Zhang, J., Lyu, H., Chen, J. et al. Releasing a sugar brake generates sweeter tomato without yield penalty. Nature (2024). https://doi.org/10.1038/s41586-024-08186-2

Bron: Nature.com

Gerelateerde artikelen → Zie meer