In een onderzoek dat medio 2021 begon en begin dit jaar eindigde, identificeerden wetenschappers van het Ceja de Selva Onderzoeksinstituut voor Duurzame Ontwikkeling (INDES-CES) van de Peruaanse Nationale Universiteit Toribio Rodríguez in Mendoza (UNTRM) wilde tomatenplanten uit het departement Amazonas die resistent zijn tegen watertekorten – een frequent voorkomend probleem door de klimaatverandering –, evenals tegen plagen en zware metalen.
José Tejada Alvarado, hoofdonderzoeker van de studie, lid van INDES-CES en professor van de Faculteit Landbouwwetenschappen aan de UNTRM, vertelde aan de krant Agencia de Noticias Andina dat voor deze studie verschillende Solanaceae of wilde tomaten zijn geïdentificeerd in de provincies Bagua, Chachapoyas en Rodríguez de Mendoza, in het Peruaanse departement Amazonas.
Het gaat om de wilde rassen Datura stramonium, bij lokale telers bekend als chamico (doornappel), Solanum sisymbriifolium, bekend als carbincho (litchitomaat), Solanum quitoense, bekend als chila (lulo), en Cyphomandra betacea, bekend als boomtomaat of tamarillo. In totaal werden tien wilde soorten verzameld.
"Deze wilde soorten gedijen in droge klimaatomstandigheden en zijn resistent tegen plagen. Ze tonen ook een goede tolerantie voor zware metalen zoals cadmium. Ze groeien zonder problemen aan de randen van velden en wegen", merkt hij op.
Het doel van de studie was het evalueren van de morfofysiologie en productiviteit van tomatenscheuten geënt op de eerder genoemde wilde Solanaceae. De planten werden in een kas geteeld onder omstandigheden met een tekort aan water om hun reactievermogen op deze bepalende factor in gewasontwikkeling te meten. Ook de ontwikkeling van de enten, hun biochemisch gedrag en de opbrengst en kwaliteit van de vruchten werden geëvalueerd.
"De resultaten toonden aan dat tomatenplanten geënt op Datura stramonium of chamico zich morfofysiologisch het best gedroegen bij gebrekkige irrigatie", onthulde hij.
Naast chamico reageerde ook carbincho goed op waterstress en zelfs beter op plaagdruk. Het had volgens de onderzoeker ook een grotere tolerantie voor zware metalen.
"De tomaten die groeiden op deze twee wilde soorten vertoonden een vergelijkbare grootte als commerciële tomaten, een goede diameter, een betere Brix-kwaliteit en een mooie heldere kleur. De vruchten toonden ook geen misvormingen, waardoor ze kwalitatief gezien een alternatief vormen voor telers", benadrukt de onderzoeker.
Bron: andina.pe