Omringd door zonne-energiebedrijven en verzekeringsmaatschappijen, gedijen 800 slaplanten in de Duitse stad Freiburg, alsof ze geworteld zijn in weelderige Zuid-Badense velden. Ze zitten echter helemaal niet in de grond, maar in dunne platen polystyreen, hun wortels hangen in de lucht. En toch gedijen deze groenten als geen ander. Hoe werkt het? David Rösch, die zijn initiatief vooral als een educatief project ziet, kan het allemaal vertellen.
Geen teler
David Rösch is geen teler, maar heeft toch veel affiniteit met de natuur. Hij studeerde bosbouw en milieu aan de Universiteit van Freiburg. In zijn vrije tijd werkte hij met vluchtelingen en besloot dit tot zijn beroep te maken. In 2018 richtte hij zijn eigen bedrijf op: P 3, een werkplaats waar vluchtelingen worden opgeleid tot timmerman of waar ze zich kunnen voorbereiden op een stage. P 3 maakt meubels op bestelling, van stoelen tot complete keukens en zelfs mobiele verkoop- en informatiestands. Toen, een jaar geleden, kwam directeur Rösch op het idee van het telen van sla. Meer concreet: hij bedacht een hydrocultuursysteem.
De 31-jarige Rösch dacht al langer na over manieren om een groeiende wereldbevolking te voeden, vooral in de stadswijken zoals rond de Oltmannsstraße, waar akkerland net zo schaars is als verse groenten in schoolkantines. Hydrocultuursystemen maken groententeelt zonder grond mogelijk: de planten groeien uitsluitend met behulp van water en voedingsstoffen. Deze laatste zijn bijvoorbeeld afkomstig van visuitwerpselen, die op grote schaal worden gebruikt in de visteelt en aquaponics worden genoemd. De gefilterde uitwerpselen worden met behulp van microben omgezet in nitraat en gebruikt als meststof, die wordt gemengd met water en de tomaten en komkommers laat gedijen in het aangrenzende bed. Het water dat door de planten wordt afgescheiden, stroomt vervolgens terug naar de bassins: zo werkt de kringloop.
'Aeroponica'
P 3 baas David Rösch wilde dat ook. Hij had zijn project gevonden. De regionale energiedienstverlener Badenova ondersteunde het project met 110.000 euro, en P 3 ontwierp vervolgens een prototype met veldsla die op wanden van polystyreen groeit. Maar de doorbraak was er nog niet: En dus ging het werk door. De medewerkers en stagiaires hebben twee oude containers omgebouwd tot een kas waar de sla nu in groeit.
De buitenste constructie doet denken aan smalle houten constructies, terwijl er binnenin een bassin is met water dat de muren via sproeiers om de twee minuten bevochtigt. De vrij zwevende wortels van de sla (sla en lollo rosso, op dit moment), waarvan de zaailingen vastzitten in de gaten van de schuine wanden. Strikt genomen is dit aeroponica, want de wortels zitten in de lucht.
"Visreservoirs zijn nog niet haalbaar," zegt David Rösch. Waar komen de voedingsstoffen dan vandaan? Momenteel koopt P 3 zijn meststoffen in bij een bedrijf in Zwitserland dat menselijke urine verwerkt. Dit volgt ook het principe van de materiaalkringloop.
Urine
Tot nu toe is de sociale acceptatie van hydrocultuurplanten over het algemeen vrij laag. De teneur van de mensen is eerder: "Het is voer uit het laboratorium, hoog gecultiveerd, we willen echte groenten van het veld!"
Op de vraag hoe lang het kan duren voordat de consument deze alternatieve teeltvorm accepteert, antwoordt Rösch: "Dat kan lang gaan duren!" En het gebruik van urine als meststof en als bron van voedingsstoffen helpt daar ook niet aan mee. Maar de voordelen van de installatie liggen voor de hand: ze kan op elk plat dak, midden in de stad, worden gebouwd.
Vergeleken met de conventionele tuinbouw is de groeiperiode constant en wordt de benodigde oppervlakte gereduceerd tot een vijfde. Door de cyclus wordt 90 procent minder water gebruikt. "In veel landen over de hele wereld is dit relevant," zegt Rösch. "En de sla smaakt heerlijk. Het duurt iets langer voordat je de sla van de nieuwe oogst kunt proeven: het duurt ongeveer tien weken van zaailing tot kant-en-klare sla."
Bedrijfsfeestje
David Rösch wil nu veel educatief werk gaan doen, zoals samenwerken met scholen. Het idee van een gemeenschap van telers hangt in de lucht: "De mensen moeten deze vorm van teelt beter leren kennen." Tomaten, komkommers en kruiden groeien binnenkort ook in hydrocultuurinstallaties. Misschien zal het bedrijf een deel van de producten in de werkplaats verkopen, maar marketing zou niet het belangrijkste aandachtspunt zijn. Rösch heeft nog vele andere ideeën, niet alleen die met betrekking tot zijn eigen aquarium. Maar eerst zal er waarschijnlijk weer een bedrijfsfeestje zijn - als corona het toelaat."
Bron: Badische Zeitung
