Een belangrijke eigenschap van een verse tomaat is dat hij lekker smaakt. Maar hoe wordt smaak gekwantificeerd? Vooral veredelaars zijn in die vraag geïnteresseerd. Voor het antwoord kan bijvoorbeeld het smaakmodel van Wageningen University & Research (WUR) of een smaakpanel worden gebruikt. De Business Unit Glastuinbouw van WUR onderzoekt of het mogelijk is met een camera de smaak op afstand in kaart te brengen.
Een scan met de non-destructieve methode
Het project Fresh on Demand werkt aan kwaliteitsverbetering in de groenten- en fruitketen voor een betere aansluiting op de wensen van consumenten. Smaak is een belangrijke pijler. Om die te meten, zijn er grofweg drie mogelijkheden: naast het smaakmodel en een smaakpanel zijn dat sensoren. Die kunnen bijvoorbeeld het brix-gehalte (de hoeveelheid opgeloste suikers) en het zuurgehalte in een tomaat meten. Probleem daarbij is dat de tomaat voor die sensoren vermalen moet worden. Zonde van de tomaat, maar vooral ook tijdrovend en arbeidsintensief.
De resultaten van twee methodes vergelijken
WUR onderzoekt of het mogelijk is om met non-destructieve sensoren de smaak van een tomaat te meten. Daarvoor worden twee methodes onderzocht: hyperspectrale camera's (die een foto maken) en spectrofotometers (die een puntmeting doen).
De resultaten van beide methodes worden vergeleken met de resultaten van destructieve sensoren (die dus vermalen tomaten meten) en die van het smaakpanel. Daaruit blijkt wat het lichtspectrum van de tomaat kan vertellen over de smaak. Die kennis kan dan worden ingevoerd in het smaakmodel van WUR om in de toekomst de smaak eenvoudig te kunnen meten.
