Tholen - “Eigenlijk wilde ik journalist worden,” vertelt Paul aan zijn keukentafel in Zoetermeer, “Ik was vroeger een student met een heleboel ideeën maar erg gemakzuchtig. Na mijn schooltijd in Engeland ging ik back-packing naar het Midden-Oosten. Ik was gefascineerd door de regio omdat mijn vader er als politieagent bij de Palestine Police Force had gediend. Het werd uiteindelijk een reis van drie maanden. Bij terugkomst in Engeland was de volgende stap het zoeken van een baan in de Engelse Midlands.”
In april 1975 rolde Paul de AGF-wereld binnen. “Via een lokale advertentie kwam ik terecht bij een AGF-handel in Leamington Spa, in de buurt van Birmingham. Ik werd enkele jaren later de contactpersoon inkoop voor het bedrijf met het Nederlandse Disselkoen. De Nederlandse exporteur werkte voor een korte periode samen met een bedrijf voor de handel op Engeland.
In 1983 informeerde ik bij Disselkoen of ze niet een baan voor mij hadden. Ik was namelijk uitgekeken op het werk bij de plaatselijke AGF-handel. Ik werd uiteindelijk uitgenodigd om op bezoek te komen in Nederland bij Cor Disselkoen. Toen waren sollicitatiegesprekken nog heel sociale aangelegenheden en ik was ook nog een klant natuurlijk. Ik ging een hele dag op stap met Bert van Drongelen, mijn contact persoon bij Disselkoen. Het was de eerste keer dat ik friet met mayonaise at in plaats van met zout en azijn zoals we in Engeland gewend zijn, ik was gelijk verkocht.”
Paul kreeg een baan aangeboden bij Disselkoen en ging in 1983 aan de slag bij toen een van de grootste AGF-exporteurs in Nederland. “Ik nam gelijk lessen Nederlands toen ik in dienst kwam. In de eerste maand werd ik door mijn collega’s naar de visboer gestuurd voor een ‘ broodje visnet’. Daarna volgden de jaarlijkse zakenreizen voor Disselkoen naar Engeland. Met de klanten eindigde je dan meestal in de plaatselijke kroeg en lag ik pas rond middernacht in bed.
Voor de klant was dat niet erg, die kon toch een beetje uitslapen. Ik moest de volgende dag weer op een andere locatie zijn en begon het verhaal weer van vooraf aan. Ik weet nog dat ik een keer mijn vrouw ’s avonds had opgebeld in het hotel om te laten weten hoe het met mij ging. Ik was echter zo ‘moe’ dat ik in slaap was gevallen aan de lijn. De volgende dag had ik een rekening van 200 pond aan telefoonkosten bij het uitchecken.”
“De veilingen waren ook altijd een leuke ervaring. Zo werden er bijvoorbeeld tomaten gekocht door handelaren in de veiling. Engelse klanten van Disselkoen wilden altijd tomaten van een bepaald merk hebben. We kochten echter altijd dezelfde blokken tomaten in de veiling, het verschil zat hem namelijk in het papiertje dat we op de houten kisten plakten waar het merk op stond.”
“Het werk bij Disselkoen was leuk maar ik verloor een beetje de vreugde op de werkvloer. In 1998 kwam ik een advertentie tegen van een klein AGF-bedrijfje in het Westland, JNV Produce Marketing. Ik twijfelde of ik deze stap moest maken. Johan Vrijland, de eigenaar van JNV, wist mij over te halen de stap te maken. Dat hebben we geweten ook. Bij Disselkoen waren ze minder blij met mijn overstap en ze activeerden het concurrentiebeding in mijn contract. Uiteindelijk hebben we dit met elkaar kunnen uitpraten. Ik mocht het eerste jaar geen grote klanten in Engeland van Disselkoen benaderen. Het was wel even wennen om van een van de grootste exporteurs in Nederland naar een bedrijf met drie werknemers te gaan. Het eerste succes bij JNV was de verkoop van een volle vrachtauto komkommers aan een klant. Als klein bedrijf was dat een grote bestelling.”
Twintig jaar later is Paul met pensioen gegaan en woont hij met zijn vrouw Anneke in Zoetermeer, inmiddels woont hij al veel langer in Nederland dan in Engeland. “Ik ben van geboorte half Engels, half Iers maar in Nederland voel ik mij half Zoetermeers en half Westlander. Ik hoop, nu ik meer tijd heb, weer wat oude hobby’s op te pakken. Zo sportte ik vroeger altijd graag en ben ik geïnteresseerd in koken en fotografie. Misschien dat ik net zoals mijn vrouw ook vrijwilligerswerk ga doen of misschien neem ik een moestuintje. Genoeg ideeën dus.”
Dit artikel verscheen eerder in editie 6, 33e jaargang van Primeur. Zie hiervoor www.agfprimeur.nl.