"Zachtfruit top, hardfruit kan beter"
Jonagold is op dit moment het sterkste Nederlandse ras. De vruchten waren goed op kleur en de rijpsheidsgraad voldeed aan de eisen van de afnemers. De Elstar echter gaf een behoorlijk wisselend beeld te zien. Soms werden nog mooie partijen aangetroffen, maar de meeste partijen waren toch wel aan de rijpe kant en bovendien waren de vruchten nogal eens behoorlijk dof. Schilvlekjes blijven eveneens een probleem, want met enige regelmaat kwam ik vruchten tegen met meer of minder schilvlekjes. Het probleem met schilvlekjes is dat deze, naarmate de tijd verder voortschrijdt, steeds meer gaan accentueren, waardoor de presentatie onder druk komt te staan.
Clubrassen zoals Milwa en Nicoter waren eveneens aan de rijpe kant, maar de partijen waren vrij van enig zichtbaar gebrek. De verpakkers houden de kwaliteit bewust hoog en dat was zichtbaar in de afzetkanalen. Abate Fetel peren worden ook dit jaar weer volop geïmporteerd. De import van dit ras lijkt nog steeds toe te nemen. De partijen zijn vrijwel uitsluitend bestemd voor de Duitse markt. In Duitsland is dit ras nummer 1 en de landen van het Zuidelijke Halfrond spelen hierop in. Wil Nederland met Conference de Duitse markt openbreken, dan zal een goed strategisch plan bedacht moeten worden, waardoor de Duitse consumenten gaan kiezen voor Conference. Kwalitatief deed de Conference in elk geval niet onder voor de nieuwe oogst Abate Fetel. De vruchtvorm was prima en problemen met de kwaliteit kwamen vrijwel niet voor. Heel af en toe kwam lichte verruwing of wat zwarte vegen voor, maar dat bleef duidelijk binnen de norm. Scald kwam weer met enige regelmaat voor, maar hierop werd door de verpakkers goed ingespeeld. Problemen kwamen daardoor in de afzetkanalen niet voor. Laten we hopen dat scald tot dit jaar beperkt blijft en geen structureel karakter gaat krijgen.
Bron: KCB, Fred Jacobs
[email protected]