Het concept van de foodprinter is eenvoudig. Je combineert verschillende voedingsingrediënten en print ze in de gewenste vorm en consistentie. Dit gebeurt dan op dezelfde manier als het driedimensionale printen in de metaal- en plasticindustrie, ook wel rapid prototyping technologie genoemd. Laag voor laag wordt zo een 3D-voedingsproduct opgebouwd. Maar voedingsmiddelen blijken toch wat lastiger te printen dan metalen en plastics.
Chocolade en suiker
Er bestaan echter nog steeds geen foodprinters die ieder voedingsmiddel of elke maaltijd kunnen printen. De meeste foodprinters die nu ontwikkeld zijn – maar nog niet op de markt zijn – maken voornamelijk chocolade en suikerwerk. Grootste probleem daarbij is het snel verstopt raken van toevoerslangetjes en ventieltjes.Andere producten
Nu is het tijd voor de volgende stap: welke andere producten kunnen met de foodprinter geproduceerd worden. "Chocolade smelt, zodat het makkelijk door de voedselprinter kan en neemt daarna weer een vaste vorm aan. Maar niet alle materialen hebben die eigenschappen. Brood, vlees of vleesvervangers uit de voedselprinter laten komen is lastiger", legt Kjeld van Bommel, onderzoeker van TNO, uit. Hij denkt een vezelstructuur zoals aanwezig in vlees te kunnen combineren met kleine voedseldeeltjes of-druppeltjes, die voor smaak en binding zorgen. "TNO doet momenteel een onderzoek samen met een grote voedingsmiddelenfabrikant naar het produceren van ingewikkelde materialen met een foodprinter. De resultaten zullen over zo'n drie jaar bekend worden.In samenwerking met TNO doet ook Pascal de Grood van De Grood Innovations onderzoek naar de 3D-foodprinter. Hij was de eerste met een tweedimensionale foodprinter voor industrieel gebruik. Hij hoopt ook de eerste te zijn met een 3D-foodprinter voor industrieel gebruik. De Grood zegt bezig te zijn met een toevoeging aan een vloeibaar materiaal om het in vaste vorm te printen.
Voedingsmiddelenindustrie
Voor de voedingsmiddelenindustrie wordt de foodprinter pas echt interessant als deze massaproductie kan draaien. De Grood is sceptisch: "Bij veel van de prototypen die er nu zijn, duurt het soms 45 minuten voor ze een beetje printen." De Grood ziet in ieder geval voor de voedingsmiddelenindustrie mogelijkheden om met de voedselprinter efficiënt gepersonaliseerde voeding te produceren, waarbij nauwelijks handwerk nodig is.Toekomstscenario
Van Bommel schetst een mogelijk toekomstbeeld. Eerst is daar de hype, daarna een tijd niets en dan zijn er partijen zoals TNO die stug blijven doorontwikkelen. Als de juiste marktpartijen dit oppakken, dan kan een foodprinter over 10 à 20 jaar bij consumenten thuis staan.Voorafgaand daaraan zal het apparaat mogelijk al wel te vinden zijn op de designafdelingen van voedselbedrijven om productconcepten te testen. Productontwikkelaars kunnen aan de hand hiervan beslissen of het de productie ingaat. Daarna volgt mogelijk grootschalige productie, maar dat is nog verre toekomst.
Voor een succésvolle marktintroductie van een voedselprinter is ook meer consumentenonderzoek nodig; want zitten consumenten wel te wachten op een volledige maaltijd uit een printer of zal het voor beperkte toepassingen gebruikt worden?
bron: VMT
