Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief om al het laatste nieuws direct per e-mail te ontvangen!

Inschrijven Ik ben al ingeschreven

U maakt gebruik van software die onze advertenties blokkeert (adblocker).

Omdat wij het nieuws gratis aanbieden zijn wij afhankelijk van banner-inkomsten. Schakel dus uw adblocker uit en herlaad de pagina om deze site te blijven gebruiken.
Bedankt!

Klik hier voor een uitleg over het uitzetten van uw adblocker.

Meld je nu aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf up-to-date met al het laatste nieuws!

Abonneren Ik ben al ingeschreven

Kijk niet alleen naar fair miles, ook naar food miles

Ik houd niet van seizoensgebonden fruit en groente in Groot-Brittannië. Dus moet ik, tot mijn grote spijt, producten eten die per vliegtuig binnen komen. Het is mijn jaarlijkse dilemma, schrijft Lucy Siegle in The Guardian. "Wat?! Maris Pipers (nu vers te verkrijgen), pompoen, cichorei en bloemkool niet echt jouw ding? Ik leef wel wat met je mee. Want nu we jammer genoeg afscheid moeten nemen van de verse Engelse doperwten en bonen, moet ook ik mezelf overwinnen en Jeruzalem artisjok, die in de wintermaanden de wereld van streekproducten domineert, weer op het menu zetten"

Maar als jij zo iemand bent, die het hele jaar naar aardbeien hunkert, dan ben je volgens klimatoloog expert Dr Benito Müller misschien toch minder onverantwoord bezig dan dat je denkt. Volgens zijn onderzoek naar ‘foodmiles’ (2007) heeft de westerse consument zelfs de morele plicht om aardbeien te eten buiten juni, juli en augustus om.

Eerst laat hij zien hoe streekproducten die kunstmatig geteeld worden meer foodmiles kunnen produceren dan geïmporteerde producten. Vervolgens wijst hij op de morele wrangheid van het uitsluiten van producten uit zuidelijk Afrika onder het mom van planeetvriendelijkheid en minder uitstoot van broeikasgassen. Britse consumenten geven gemiddeld 1 Pond per dag uit aan verse groente en fruit uit die regio’s. Juist de regio’s, die het zwaarst getroffen worden door klimaat veranderingen. Een ander rapport berekende dat we door Afrika uit onze markt te weren een totale broeikasgassenreductie van 0,1% te weeg brengen. Is het dan nog echt de moeite waard om locale producten boven import te stellen?

Nee, zegt Soil Association, een uitgever van certificaten voor organische bedrijven. Zij geven al sinds 2007 hun insigne aan ingevlogen producten. En hoewel dit besluit niet goed zal vallen bij locavores (mensen die de focus leggen op het verkleinen van de afstand tussen “veld en vork”), er zit toch een zekere logica achter. Kunstmest en pesticiden produceren veel meer broeikasgassen dan het invliegen.

En er is nu een mogelijkheid om Fairtrade te ondersteunen met je dagelijkse maaltijden. Fairtrade kiemgroente klinkt dan misschien als het stereotypisch eten, waar elke hippiemoeder van droomt, maar sinds vorig jaar bestaat het echt. De Fairtrade Foundation laat nu bonen uit Kenya invliegen en er zijn plannen om het assortiment uit te breiden.

Dit is niet het zelfde als een supermarkt, die zonder verder na te denken, Chinese appels verkoopt terwijl er verderop een plaatselijke boomgaard is (dit gebeurde onlangs in Kent). Het ingevlogen eten zal ook nooit helemaal organisch genoemd kunnen worden. Het blijft afhankelijk van olie. Maar kijk ook naar fairmiles, niet alleen naar foodmiles en dan kun je het hele jaar door fruit en groeten blijven eten.

Publicatiedatum: