Overproductie?!

De laatste tijd lees ik, in reacties van voormannen in de tuinbouw die zij geven over de oorzaak van de slechte prijsvorming, vaak het argument dat overproductie niet de oorzaak is van de malaise waar we nu in zitten. Het argument dat zij gebruiken om dit te onderbouwen is het feit dat alle producten op dit moment verkocht worden. Er wordt niets gestort en dat betekent dat er dus een markt is voor deze producten. Onze gestegen Nederlandse productie is volgens hen maar een klein deel van de totale Europese productie.

De echte oorzaak van de lage productopbrengsten ligt volgens hen bij de handelsbedrijven en zelfverkopende telerverenigingen. Deze beconcurreren alleen elkaar en denken niet aan een hoge opbrengst voor de telers. Hiermee is de oorzaak van het probleem dus niet de almaar uitbreidende en meer producerende teler en ook niet de financier die deze teler alle ruimte heeft gegeven zijn expansiedrift te bevredigen zonder dat deze zich afgevraagd heeft of de consument, die de extra geproduceerde paprika of tomaat moet gaan opeten, al geboren is?! Nee, het probleem ligt bij de handel en de retail.

Ik ben de laatste om toe te geven dat ons huidige afzetsysteem niet aan een hervorming toe is. Te veel aanbieders op steeds minder klanten. Dat kan niet goed blijven gaan. Maar om goed opgeleide, ervaren topmensen zulke versimpelde argumenten te horen gebruiken als antwoord op de vraag wat de oorzaak van ons probleem is doet mij vrezen dat we nog een lange weg te gaan hebben voordat we uit de problemen zijn.

Iedereen die op dit moment dagelijks in de verkoop zit weet dat er totaal geen spanning in de markt zit, dat er iedere dag meer aanbod als vraag is. Of het nu de gestegen productie in ons eigen land is, meer eigen productie in onze exportlanden of een bepaalde vraaguitval door de crisis weet ik niet precies (persoonlijk denk ik dat het een beetje van alle drie is). Het effect blijft hetzelfde: de vraag is kleiner dan het aanbod en de prijzen staan onder druk.

Iedere consument in Europa die groenten en fruit wil kopen kan dit in voldoende mate doen. Het aanbod is groot genoeg. Wanneer wij dus extra willen verkopen zal dit ten koste moeten gaan van een collega in eigen land of elders in Europa. We voeren dus een verdringingsstrategie. Los van de vraag of dit uiteindelijk de juiste strategie zal blijken te zijn weet ik wel dat deze strategie op korte termijn funest is voor de prijsvorming. Voeg daarbij ook nog eens de problemen in onze export door de sterke euro en het steeds meer intrekken van kredietlimieten op afnemers door de kredietverzekeraars en je hebt een dodelijke mix van effecten op onze afzet.

De oplossing zal volgens mij dan ook moeten komen uit eveneens een mix van factoren: Zo zal het vertrouwen van kredietverzekeraars in onze afnemers hersteld moeten worden, zal de uitbreiding van ons eigen areaal gestopt moeten worden (vraag en aanbod moeten weer in evenwicht komen) en een beperkte (Europese) sanering van het productieareaal zal noodzakelijk zijn (dit zal het effect van marktherstel versnellen). Onze inspanningen op het gebied van afzetbevordering zullen vergroot moeten worden en ook moet het aantal aanbieders in de markt verminderd worden. En dan bedoel ik niet alleen het bundelen van telers.

Ik kan nog wel even doorgaan maar ik denk dat de belangrijkste actiepunten zo wel genoemd zijn. Al deze factoren moeten beetgepakt en zodanig aangestuurd worden dat er een snel herstel van onze sector kan komen. Anders ben ik bang dat de meeste bedrijven teveel financieel uitgehold worden en onze sector in een neerwaartse spiraal terechtkomt.

Er zal door de hele sector eendrachtig samengewerkt moeten worden willen wij de huidige crisis te boven kunnen komen. En dan moet je niet alleen bezig zijn met het wijzen naar anderen en je eigen stoep schoon blijven vegen. Gezamenlijk moeten de schouders eronder.

Bron: Versdirect.nl