Er is niet echt een duidelijke definitie voor de oude tomatenrassen, alhoewel men er in het algemeen over eens is dat het ras minstens 50 jaar oud is. Sommigen stammen van de door kolonisten meegebrachte rassen uit het land van oorsprong. In tegenstelling tot de tegenwoordige hybriden worden bijna alle oude tomatenrassen open bestoven. Tenzij bestoven door een ander tomatenras zal dit ras zaden produceren vergelijkbaar aan die van de moederplant.
Oude tomatenrassen zullen gewoonlijk langzamer rijpen. Leef je dus op grotere hoogte, neem dan rassen met een korter seizoen. Veel oude tomatenrassen dragen ook minder vrucht dan moderne hybriden, alhoewel een paar rassen daar een uitzondering op zijn. En de meeste oude tomatenrassen moeten goed ondersteund worden daar het grote planten zijn die blijven doorgroeien tot aan de vorst.
De grootste uitdaging bij oude tomatenrassen is een grotere ziektegevoeligheid. Hun moderne F1-hybride neven zijn beter voorspelbaar, omdat ze speciaal worden veredeld om gewenste eigenschappen zoals smaak, grootte en ziektebestendigheid. Dit wordt bereikt door twee of meer rassen met de gewenste eigenschappen te kruisen, maar het is erg onwaarschijnlijk dat de F1-hybride zaden planten zal voortbrengen vergelijkbaar aan de ouders. F1-hybride zaden zijn duurder vanwege de bijkomende kosten voor het kruisbestuivingsbeheer. Dergelijke hybriden zijn soms geregistreerd of gepatenteerd en er moet dan een royalty worden betaald om het zaad te verkopen of voor de teelt te gebruiken.
Hybride tomaten worden vaak geëtiketteerd met verwijzing naar hun ziektebestendigheid. De erg populaire F1 hybride 'Early Girl' tomaat is bijvoorbeeld bestand tegen "F", fusarium en "V" verticillium verwelkingsziekte. Bij andere tomaten zal de "N" staan voor nematodenbestendigheid of "T" (en soms "TMV") voor weerstand tegen het tabaksmozaïekvirus.