Is er sprake van een financieringsspagaat in glastuinbouw?
En in de glastuinbouw?
Dezelfde actuele problematiek van de beschikbaarheid van financiering versus weinig buffers zie ik momenteel ook in de glastuinbouwsector, waarbij 'gezonde' glastuin- bouwbedrijven een te lage solvabiliteit (lees: buffer) hebben. Eigenlijk is dus de remweg te kort om een tegenvaller op te vangen of om te kunnen investeren. Zijn de bedrijven dan wel zo gezond als gesteld wordt? Is het wel verantwoord om investeringen te doen? Feitelijk zijn de financieringsvoorwaarden nauwelijks gewijzigd ten opzichte van de afgelopen jaren en is er voldoende krediet beschikbaar (van alle binnengekomen formele financieringsaanvragen bij de Rabobank in 2013 is 97% goedgekeurd). Echter, de financiƫle positie van veel glastuinbouwbedrijven is zo verslechterd dat geregeld investeringsplannen niet meer aan die financierings-voorwaarden voldoen. Hier komen perceptie en werkelijkheid elkaar veelvuldig tegen.
Innovaties financieren dan?
Innovatie is noodzakelijk om te overleven en te kunnen continueren op termijn. Alle literatuur over strategie en wetenschappelijke studies geeft aan dat innovatie de sleutel is om competitief concurrentievoordeel te behalen en te behouden. Elke innovatie (in welke vorm dan ook) is in beginsel niet imiteerbaar, niet vervangbaar en zeldzaam, tot het moment dat je concurrentie met een net iets beter product of dienst komt. Met andere woorden: zoals ik al jong geleerd heb, stilstand is achteruitgang. Uiteraard rijst de vraag: "leuk dat ik constant moet innoveren om te kunnen continueren, maar krijg ik het wel gefinancierd?" De huidige prijsvorming in de glasgroenten dit seizoen is ronduit slecht. Dit zet de noodzakelijke innovaties nog verder onder druk. Innovatiefondsen en overheidsstimuleringen zijn een eerste aanzet om uit de huidige financieringsspagaat te komen. Dit is naar mijn mening een opdracht voor de gehele sector en overheid om dus samen die spagaat te doorbreken!
Bron: Ruud Pauwe, Rabobank