De kas van Mike McGraw in het zuidwesten van Ohio ziet er anders uit dan de bedrijven in de buurt. Hij vertrouwt niet op percelen aarde. In plaats daarvan heeft hij helderblauwe tanks gevuld met energieke vissen die spetteren en wegschieten als ze McGraw zien naderen.
"Ze hebben honger, ze zijn gezond, ze zijn actief," zegt McGraw terwijl hij naar de vissen wijst. "Dat is wat we altijd willen zien."
Bij Roothouse Aqauponics kweekt Mike McGraw tilapia. Hij is een van de weinige aquaponics-viskwekerijen in de staat.
Dit kleine leger tilapia's voedt een heel ecosysteem bij RootHouse Aquaponics in Batavia. McGraw kweekt de vissen in aquaponics. Ze poepen. En dat afval wordt gefilterd en gebruikt om rijen en rijen sla te voeden die in een watertank drijven. Daarna verkoopt McGraw zowel de vissen als de planten aan lokale markten.
McGraw geeft toe dat het een moeilijk en duur proces is. Het kostte hem ongeveer een half miljoen dollar om te beginnen. En, zegt hij, er was niet veel onderzoek om hem te begeleiden. "Er is eigenlijk geen recept voor dit soort tuinbouw. We zijn nog steeds aan het uitzoeken hoe we het beter kunnen maken," zegt McGraw.
Het bedrijf van McGraw in Batavia ziet er heel anders uit dan die van zijn buren. Zijn percelen sla drijven op het water en zijn afhankelijk van de tilapia die hij kweekt.
Dat kan de reden zijn waarom er niet veel bedrijven zoals deze te vinden zijn in de staat. Onderzoekers van de Purdue University hopen het tij te keren. Een subsidie van het Amerikaanse ministerie van Landbouw is bedoeld om het voor Ohio - en andere staten in het Middenwesten - makkelijker te maken om vis en schaal- en schelpdieren te produceren ver weg van de oceaan.
Efficiënte teelt
Nicole Wright, aquacultuurspecialist van de Ohio State University, maakt deel uit van het onderzoeksteam. Ze zegt dat investeren in aquaponics belangrijk is omdat faciliteiten zoals die van McGraw vanuit milieuoogpunt veel opleveren. Ze gebruiken minder land en minder water en leveren meer voedsel op.
"We hebben een groeiende bevolking in dit land en op de hele planeet. En we hebben maar zoveel land en water," zegt Wright. "Dus om een groeiende bevolking te voeden, moet je zo efficiënt mogelijk zijn in het telen met de middelen die je nodig hebt."
McGraw reikt met een net in een aquarium met vissen. De tilapia die hij hier kweekt gaat naar lokale boerenmarkten en restaurants.
Bovendien is er een grote vraag naar vis, schaal- en schelpdieren en we kunnen niet vertrouwen op grote watermassa's zoals het Erie-meer om daaraan te voldoen. Wright zegt dat er strikte beperkingen zijn voor zowel commerciële als recreatieve visserij op het meer.
"De bron die we hebben is beperkt," zegt ze. "Dus als we kijken naar hoe we de productie van vis, schaal- en schelpdieren kunnen verhogen, waar dan ook, dan zal dat via aquaponics zijn."
Dus, zegt Wright, waarom dan niet ook de vis-, schaal- en schelpdierproductie binnenshuis en in het binnenland?
Barrières doorbreken
Er zijn genoeg obstakels die de productie van vis-, schaal- en schelpdierproducten in het Middenwesten in de weg staan, zegt Bill Lynch, voorzitter van de Ohio Aquaculture Association.
Hij zegt dat viskwekers in de staat, zoals hijzelf, meestal verkopen aan visvijvers. Dat is winstgevender dan als klein bedrijf proberen te concurreren met de buitenlandse import van vis-, schaal- en schelpdierproducten. Meer dan 70 procent van de vis voor voedsel in de VS komt uit het buitenland.
"Die buitenlandse import kan goedkoper zijn dan onze prijzen en met onze stijgende inkoopkosten is het moeilijk om de prijzen van vis voor voedingsdoeleinden te verhogen," zegt hij.
Het is gewoon niet economisch levensvatbaar in zijn huidige staat, zegt Lynch. Dat is wat het team van onderzoekers aan de Purdue University wil aanpakken, door meer inkomstenbronnen voor aquaponics te vinden.
Een mogelijke oplossing: de vissenpoep verkopen als meststof. Wright zegt dat er geen reden is om visafval te verspillen als het gebruikt kan worden om de economische winst voor producenten te vergroten. "Het is een zeer veilige meststof. Het is heel organisch, heel natuurlijk en planten zijn er dol op," zegt McGraw. "Dus ja, er is zeker een markt voor."
Een stappenplan
Het team van Wright gaat ook kijken of visafval verwerkt kan worden tot biogas om het aquaponics-systeem zelf van energie te voorzien. Dat zou de elektriciteitskosten verlagen en hopelijk de sector aantrekkelijker maken voor toekomstige viskwekers uit Ohio.
"Misschien kunnen we een deel van die aanloopkosten niet wegnemen, maar als we sommige bedrijfskosten kunnen verlagen, zou dat een voordeel zijn voor de mensen," zegt Wright.
Het onderzoek zal vijf jaar in beslag nemen en er zal veel feedback van viskwekers nodig zijn voordat het klaar is.
Uiteindelijk hoopt Wright dat het een soort stappenplan voor aquaponics wordt. Een die de vis-, schaal- en schelpdierproductie in Ohio meer als een vis in het water laat klinken.
Bron: statenews.org
