Tholen - Dinsdag 24 mei verzamelden prominenten in de Vlaamse land- en tuinbouw zich weer voor de jaarvergadering van het Verbond van Belgische Tuinbouwcoöperaties (VBT) en Logistieke en Administratieve Veiling Associatie (LAVA). Centraal stond dit jaar in Salons De Waerboom te Groot Bijgaarden, naast het uitgegeven jaarverslag van de VBT, de toekomst van de landbouw.
Vorig jaar konden na lange tijd de afgevaardigden van de veilingen en andere belanghebbenden in de Vlaamse tuin- en landbouw weer samenkomen na een lange coronaperiode. Dit was zo goed bevallen dat ook dit jaar werd besloten weer een samenkomst te organiseren naar aanleiding van de jaarvergadering van de VBT en LAVA. Uiteraard werd de gelegenheid voornamelijk aangegrepen voor gesprekken met andere aanwezigen onder het genot van een hapje en een drankje, maar tussendoor was er ook tijd voor een serieuze noot.
Er is uiteraard veel te doen om de land- en tuinbouw met de geopolitieke situatie, stijgende kosten en de stikstof- en klimaatdiscussies. Heeft de Vlaamse land- en tuinbouw nog een toekomst? Joris Relaes van het ILVO richtte zich hierbij voornamelijk op de landbouw en stelde iedereen eigenlijk vrijwel gelijk 'gerust', want er is wel degelijk een mooie toekomst voor de Vlaamse landbouw. De administrateur-generaal gaf aan dat de Vlaamse landbouw door de jaren heen al vaker ten dode opgeschreven was. "Of dit nu met de gedachte was dat alle productie vanuit Spanje en Portugal zou komen of de Dioxinecrisis van de jaren '90. De Belgische landbouw heeft het altijd overleefd. De grootste reden hiervoor zijn de fundamenten", vertelde Joris.
Hij spreekt dan bijvoorbeeld over de ideale productieomstandigheden in het land, bekwame leiders en een sterke toeleverings- en agrovoedingssector. "Bovendien is het van belang dat je als eigen landbouw sterk staat. Een strategische autonomie." Joris sprak hierbij over 4 pijlers: niet afhankelijk worden van het buitenland (hoewel import in sommige gevallen uiteraard noodzakelijk is), sterke landbouw in evenwicht met omgeving, eerlijke prijsvorming in de keten en voedselgeletterdheid. "Bovendien zie ik een zeer belangrijke taak weggelegd voor innovatie door samenwerking tussen landbouwbedrijven, onderzoekscentra en de voedingsindustrie."
Speciale aandacht was er voor de klimaat- en stikstofdiscussie binnen de sector. Joris maakte hierin onderscheid tussen de twee door aan te geven dat de klimaatproblemen als wereldwijd probleem moeten worden gezien, waar de Vlaamse landbouw relatief beperkte invloed op heeft. "Daarmee wil ik het niet bagatelliseren, maar er is hierin geen 'harde' wetgeving voor de landbouwsector. Het is vooralsnog een aanmoedigend beleid. De stikstofuitstoot hebben we veel meer invloed op. Daar moeten we zorgen voor ons eigen straatje. Bovendien zijn er hierin natuurlijk al wel strikte richtlijnen en doelstellingen, waar aan moet worden voldaan. Daar is forse inspanning van de landbouwsector voor nodig." De specialist gaf echter aan dat men zich niet blind moet staren op statistieken. Er moet nog veel gebeuren, maar dat gebeurt ook.
Hij haalt hierbij een quote aan van Bavo Verwimp, biologisch teler en landbouweconoom: "Om onze omgeving te redden, zetten we vooral milieudeskundigen in. Maar als we werkelijk oplossingen willen vinden voor onze voedselproductie, dan hebben we ook sociologen, psychologen en economen nodig."
Na de presentatie werd er traditiegetrouw afgesloten met een hapje en drankje in de tuin van De Waerboom, waarbij de discussies over het denkvoer wat Joris Relaes iedereen zojuist had gegeven werden voorgezet. Luc Vanoirbeek van de VBT beschrijft de dag uiteindelijk als "een groot succes."
Voor meer informatie:
VBT
info@vbt.eu
www.vbt.eu