Een voormalig bestuurder van een glastuinbouwbedrijf is naast het bedrijf blijven wonen in de bedrijfswoning. Na enkele jaren vroeg de eigenaar van het perceel de bewoner het huis te verlaten. De gemeente besloot niet lang daarna ook daartoe, op last van een dwangsom. Na twee jaar bleek de bewoner er toch (weer) te wonen. Een rechtszaak volgde.
Daarin heeft de Raad van State woensdag 24 augustus geoordeeld dat een last onder dwangsom aan de bewoner van de woning in Maasland, gemeente Midden-Delfland, terecht is opgelegd, maar onterecht is is ingevorderd. Het gaat om een dwangsom van 20.000 euro. De rechter heeft de last onder dwangsom met terugwerkende kracht geschorst en geeft de bewoner daarmee zes maanden na uitspraak de tijd het huis alsnog te verlaten.
Eén van de door de bewoner aangevoerde argumenten om in het huis te mogen blijven wonen is dat het volgens de bewoner waarschijnlijk is dat hij opnieuw aandelen zal verkrijgen in het familiebedrijf, een plantenkweker, via een civiele procedure die hij daarover heeft ingesteld. Op dat moment zou hij weer aan het glastuinbouwbedrijf verbonden zijn en zou de bedrijfswoning door hem niet langer als burgerwoning bewoond zijn, maar als bedrijfswoning. De bewoner heeft het college verzocht tot legalisatie door de functieaanduiding 'specifieke vorm van agrarisch glastuinbouw - plattelandswoning’ aan de woning toe te kennen.
Het college van de gemeente stelt dat het 'zeer onwaarschijnlijk is' dat dat verzoek, ingediend in februari 2022, ingewilligd wordt. De woning is gelegen op gronden waaraan in het bestemmingsplan de aanduiding 'vrijwaringszone - glas' is toegekend. De provincie Zuid-Holland houdt zich hiermee bezig.
Bron: uitspraak Raad van State 24 augustus 2022