Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief om al het laatste nieuws direct per e-mail te ontvangen!

Inschrijven Ik ben al ingeschreven

U maakt gebruik van software die onze advertenties blokkeert (adblocker).

Omdat wij het nieuws gratis aanbieden zijn wij afhankelijk van banner-inkomsten. Schakel dus uw adblocker uit en herlaad de pagina om deze site te blijven gebruiken.
Bedankt!

Klik hier voor een uitleg over het uitzetten van uw adblocker.

Meld je nu aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf up-to-date met al het laatste nieuws!

Abonneren Ik ben al ingeschreven

Buddy’s Maxi en Dylan gaan samen de marathon van New York lopen

Tholen - Sporten kan een enorme bijdrage leveren aan het welzijn en functioneren. Zeker wanneer je autisme hebt, zoals Maxi. Op verzoek van zijn familie loopt Dylan van Raaij, Product Manager bij Yex, twee keer per week met hem hard: “Eigenlijk zou iedereen zoiets moeten doen.”


Maxi en Dylan

Hardlopen heeft zowel een positief effect op Maxi als op Dylan. Het teamwork leidde een aantal maanden geleden tot het samen uitlopen van de halve marathon in Napoli. “We hebben daar allebei van genoten. De organisatie gaf iedereen een shirt met de tekst ‘runners are beautiful’ erop, maar lopers met autisme vind ik nog mooier!” vertelt Dylan.

Dylan is een echte Westlander en werkt al van jongs af aan in de kassen. Na zijn opleiding begon hij bij Growers United als junior verkoper van paprika’s. Afgelopen september startte hij bij Yex als Product Manager van verschillende exoten. “Beide producten vallen in de categorie AGF, maar de werelden waarmee je te maken hebt in de sector zijn totaal verschillend. In exoten heb je met veel meer soorten producten, herkomstlanden en mensen uit andere culturen te maken. Dat vind ik erg leuk aan deze nieuwe functie,” vertelt Dylan.

In zijn vrije tijd trok hij al regelmatig de hardloopschoenen aan. Sinds anderhalf jaar loopt hij daarnaast ook nog eens twee keer per week samen met Maxi gemiddeld zo’n 30 km hard. Op dinsdag een rondje van 13 kilometer en op zaterdagochtend zo’n 15 tot 20 km. “Tegen de verwachting in is hardlopen een groot en belangrijk onderdeel van het leven van Maxi geworden. Het heeft hem doelen gegeven om naartoe te werken en een kans om trots te zijn op wat hij heeft bereikt. Hij vindt het geweldig en vindt het heerlijk om er steeds beter in te worden.”

Fladderen
Dylan zelf is een echte sportfanaat. Als hij niet aan het hardlopen is dan bevindt hij zich in de sportschool. De ambitie om individueel snelle tijden neer te zetten heeft hij niet, maar samen met Maxi wel. “We leren elkaar steeds beter kennen en rennen al zo’n 1,5 minuut sneller dan in het begin.” De mannen liepen samen al een aantal halve marathonwedstrijden. Na Napoli was er een wedstrijd in Rotterdam en de volgende wedstrijd op het programma is de halve marathon van Lissabon. Ze werken zo langzamerhand toe naar het ultieme doel van dit jaar: de hele marathon in New York lopen. “Ik heb er het volste vertrouwen in dat Maxi dat kan, en ik ook,” vertelt Dylan.

Overdag is er voor Maxi een dagbestedingsprogramma waar hij zijn ei kwijt kan. In de avonduren kijkt hij graag tekenfilms op z’n iMac. Daarnaast is sporten een belangrijke uitlaatklep en goed voor het algehele fysieke en mentale welzijn voor Maxi. Maxi komt oorspronkelijk uit New York en startte daar met hardlopen en trainen en de wens om daar ooit de marathon uit te kunnen lopen. Door corona en een verhuizing naar Nederland, waar zijn moeder oorspronkelijk vandaan komt, werden die plannen steeds uitgesteld, maar hardlopen als hobby bleef. Maxi heeft daar wel een maatje bij nodig die hem helpt. Via via kwam Dylan als hardloopmaatje in contact en hoewel het vanwege de autisme het lastig maakt om met Maxi te communiceren, is er een goede klik ontstaan. “Maxi kan niet zo goed praten, maar als ik kom, dan hoor ik hem al enthousiast steeds ‘Dylan Dylan Dylan’ roepen. Daardoor weet ik wel dat hij het leuk vindt dat ik er ben.”

Dat Maxi graag hardloopt is ook te merken aan zijn fladderen, zoals Dylan dat noemt. “Mensen die ons zien, vragen weleens of het allemaal goed gaat. Dan leg ik uit dat hoe meer Maxi fladdert en joelt, hoe leuker hij het vindt.” Zitten er een aantal kilometers in de benen, dan wil het weleens zijn dat Maxi geen zin meer heeft. “Soms moet ik hem dan flink op de huid zitten en hem streng toeschreeuwen dat hij door moet lopen. Dat was wel even wennen, maar meestal kan ik hem met een normaal stemgeluid stimuleren.” Dat Maxi achterelkaar een halve marathon kan lopen heeft hij wel bewezen en Dylan heeft er het volste vertrouwen in dat een hele marathon ook tot de mogelijkheden behoort. “Het kan best zijn dat we af en toe even moeten stoppen en wat eten tussendoor, maar ik weet zeker dat hij die hele marathon kan lopen. Desnoods wel 100 km,” besluit Dylan. 

Dit artikel verscheen eerder in editie 6, 36e jaargang van Primeur. Zie hiervoor www.agfprimeur.nl. 

Voor meer informatie:
Dylan van Raaij
d.vanraaij@yex.nl