Afgelopen vrijdag kwam het Nederlandse kabinet met de Voorjaarsnota naar buiten. Daarin 'een bijwerking van de begroting voor 2022, en de plannen voor 2023 en verder.' Nieuw is dat hierin ook al op hoofdlijnen te zien is wat de plannen voor de komende jaren zijn.
Terughoudend met steun
Ook zijn de beslisnota's in te zien die aan de Voorjaarsnota vooraf gingen. Daarin staat onder meer onderbouwing voor de Nederlandse terughoudendheid op het gebied van staatssteun voor getroffen bedrijven door de energie/Oekraïnecrisis.
In april bleek dat veel plannen van het in januari aangetreden kabinet alweer moesten worden aangepast, omdat er grote tegenvallers opdoken. Die hadden onder meer met de oorlog in Oekraïne te maken, zo schrijft de NOS dat in grote lijnen de uitkomsten uit de Voorjaarsnota op een rijtje zet.
In beslisnota deel 3 valt over staatssteun te lezen dat geadviseerd is vanuit het ministerie van Economische Zaken en Klimaat om 'terughoudend te zijn' met het verlenen van steun 'aan bedrijven die getroffen worden door het conflict tussen Rusland en Oekraïne'. "Bedrijven die alleen of sterk afhankelijk zijn van Rusland nu compenseren komt neer op het vergoeden van het ondernemersrisico. De portfolio van die bedrijven zijn dan namelijk slecht gediversifieerd."
Specifiek wordt op dit punt de tuinbouw genoemd als sector die 'nu heel sterk afhankelijk zijn van gas'. In algemene zin wordt gevreesd een precedent te scheppen als er nu steun verleend wordt. "Schommelingen in de inputprijzen komen vaker voor, dit hoort tot het ondernemersrisico." Ook wil men geen bedrijven 'overeind houden met weinig toekomstperspectief', gevolgd door tussen haakjes de opmerking 'bij grootgebruikers van gas ook nog veelal grote uitstoters'.
Gesloten rijen richting Rusland
Op moment van schrijven, drie weken na het uitbreken van het Oekraïne-conflict, werd ook het risico gesignaleerd dat lidstaten van de Europese Unie 'onderling gaan concurreren op steun aan bedrijven'. EZK schrijft dat het doel moet zijn om 'Europees de rijen richting Rusland gesloten te houden' en dat daarvoor 'concurrentievervalsing' moet worden tegengegaan. Dit zou kunnen ontstaan als rijke landen, waaronder Nederland zichzelf rekent, meer financiële ruimte hebben om te steunen dan armere landen. Een subsidiewedloop zou bijvoorbeeld het gevolg kunnen zijn en dat zou een 'gelijk speelveld in gevaar brengen'. En daarmee 'het gezamenlijke draagvlak voor sancties'.