Tholen - Adviesbureau Vortus bestaat dit jaar veertig jaar. Sinds 2007 is Barend Löbker eigenaar en directeur. In dit verhaal blikt hij terug op hoe hij in mei 1999 in dienst kwam en hoe hij uiteindelijk eigenaar werd. In een speciale jubileumuitgave later dit jaar volgt een uitgebreider verhaal met Barend, net als met onder meer ‘man van het eerste uur’ Henk Koot en oprichter Simon Voogt.
“Ik kende Vortus al via het teeltbedrijf van mijn vader”, steekt Barend van wal. “Simon Voogt en daarna Daan Boonman, een van de ‘nestors’ bij ons tegenwoordig, kwamen al bij mijn vader in de paprika- en tomatenkas langs als adviseur van Vortus.” In die kassen groeide Barend op, zoals zovelen is hij als het ware ‘in de kas geboren’. Toen Vortus een nieuwe adviseur zocht, kwam Barend in beeld. “Daan tipte Tineke Goebertus en vervolgens zaten we niet lang daarna al om tafel. We waren er snel uit. Ik wilde graag advies geven, zonder verkoop van producten erbij. Precies dat idee lag ook ten grondslag aan de vorming van Vortus, dus daarin vonden we elkaar meteen.”
Voor de stap naar Vortus was Barend, net als Henk en Simon voordat ze met Vortus begonnen, werkzaam bij een toeleverancier. In het geval van Barend was dat Maasmond. “Dat bedrijf bestaat niet meer. Ik was adviseur in gewasbescherming. Wij gaven advies, maar het was niet onze hoofdtaak. Dat was, logischerwijs, de verkoop van producten. Advies geven vond ik echter leuker. Dus toen de vraag van Vortus voorbijkwam, was 1+1 voor mij al snel 3.”
Barend in een komkommerkas
Emigratie
Tineke, met wie hij om tafel zat omdat oprichter Simon zich al in de Verenigde Staten had gevestigd, trok in 1999 ook naar Noord-Amerika, naar Canada in haar geval. De klantenkring van Tineke in West-Nederland kon Barend overnemen. “Iedere adviseur had een eigen gebied en een eigen klantenkring.” Vortus was destijds met zes adviseurs, met naast Henk en Simon dus ook Tineke en Daan en daarnaast nog Rien Rodenburg en John Potters.
Het toeren langs telers in West-Nederland was van korte duur voor Barend. Begin 2000 vonden er veel uitbreidingen bij telers in Noord-Nederland plaats. Er was een flinke schaalvergroting gaande. “Voor die tijd was de bouw van kassen van zo’n 3 tot 5 hectare tegelijk echt serieus. Simon vroeg mij die kant op te gaan.” Barend herinnert zich dat hij toen met zijn vrouw die kant op is gereden om een rondje te rijden en direct ook een huis te zoeken. “Dat vonden we in Emmen. In die stad wonen we nog steeds. Vlakbij bij de glastuinbouwgebieden daar.” Barend ‘emigreerde’. “Net als veel telers eerder al deden toen zij een bedrijf op gingen zetten in Drenthe, zijn wij toen daarheen vertrokken. Rien zat daar al in de regio. Met hem heb ik in het begin veel opgetrokken, totdat hij naar Azië vertrok voor zijn werk.”
Uitgetest
Dat was 2001. Barend nam opnieuw een klantenkring over, deze keer van Rien. Daarmee gingen zijn klanten in West-Nederland over naar een collega. “Ik heb uit die tijd nog één klant overgehouden, in Waddinxveen kom ik nog steeds bij een teler die ik ook toen al adviseerde.” Vanwege de stevige groei onder zijn nieuwe klanten had Barend het direct druk. Terugdenkend aan zijn begintijd als adviseur weet Barend dat hij toen flink werd uitgetest door telers. “Je moest laten zien wat je kon, zo ging dat. Dan wist de teler dondersgoed wat hij wilde, maar hield hij zich tegenover mij van de domme om te kijken waarmee ik zou komen. Op die manier werd je uitgetest. Daarbij is het belangrijk om het ook te durven zeggen als je iets niet weet. Je kunt altijd dingen navragen. Dat advies geven wij nieuwe adviseurs nog steeds.”
Zelf maakte Barend in het Noorden voor het eerst echt kennis met de komkommerteelt. “Daarin waren veel dingen nieuw voor mij. Ik heb daar toen veel geleerd. Daar ben ik altijd eerlijk in geweest. Als ik iets niet wist, belde ik Henk of een van onze andere adviseurs. Zo kon je goed advies geven én was je betrouwbaar. Dat laatste is in ons werk misschien wel het allerbelangrijkste.”
Een jonge Barend poot tomaten samen met vader Art
Stoute schoenen
Na aantal jaren in dienst bij Vortus begon het bij Barend te kriebelen. Met een vader als teler heeft hij ondernemersbloed, geeft hij er als verklaring voor. “Ik wilde iets voor mijzelf. Toen heb ik in 2007 de stoute schoenen aangetrokken en heb ik Simon gevraagd of ik de zaak kon overnemen.” Net als toen Barend solliciteerde, was het een vrij kort gesprek. “We waren het opnieuw snel eens. Achteraf denk ik dat het voor Simon misschien wel een opluchting was dat ik mij meldde. Hij zat al in de Verenigde Staten, hier liep alles goed en dus was hij minder met Nederland bezig. Ik heb toen een deel van de aandelen overgenomen. Ik weet nog dat op 13 juli 2007 de handtekeningen hiervoor zijn gezet.”
Een jaar later, in 2008, trok Barend nog een keer stoute schoenen aan. “Toen heb ik alle aandelen overgenomen.” Vanaf dat moment was ik eigenaar en directeur. “Op dezelfde dag als dat Henk afscheid nam als adviseur, zaten we hiervoor bij de notaris. Het was wel een verandering. Ik was de jongste adviseur binnen Vortus en opeens eigenaar. Uiteraard heeft dat tijd gekost om eraan te wennen, voor ons team en voor mij, maar problemen heeft het nooit gegeven. Het was ook niet dat ik opeens alles wilde gaan veranderen. Net als Simon denk ik dat ik vrij nuchter in ons vak sta en niet direct op alle hypes vol inspring. We zeiden altijd en zeggen nog steeds dat we in dienst van de teler zijn. Dat klinkt misschien saai, maar zo is het wel.”
Bovenstaande tekst is onderdeel van een uitgebreider verhaal voor het jubileummagazine ter viering van 40 jaar Vortus. Eerder deelde Henk Koot al zijn verhaal. Later dit jaar organiseert Vortus een jubileumevenement. In een speciale jubileumuitgave zullen deze en meer verhalen worden gebundeld.
Voor meer informatie:
Barend Löbker
Vortus
vortus@vortus.eu
www.vortus.eu