Tholen - Als jonge jongen droomde Ab Ouwendijk er al van om zelf in een vrachtwagen te kunnen rijden. Zo gauw het kon, haalde hij zijn vrachtwagenrijbewijs en pas vorig jaar, op 70-jarige leeftijd liet hij die verlopen. Eind oktober werd hij zelf opgehaald door een chauffeur voor een verrassingsritje wegens zijn 50-jarig dienstverband.
De surpriseparty begon thuis toen er een limousine kwam voorrijden voor Ab en zijn vrouw Ada. Onder het genot van een glaasje met bubbels werd de voormalig directeur van Cargoboss opgehaald waarna de limo doorreed voor een uitgebreide boerenlunch met meer bubbels, directie, familie en (oud-)collega's, vertelt Ab die met veel genoegen terugkijkt op het vieren van deze bijzondere mijlpaal.
Opgegroeid in het Westland, zijn vader was tuindersknecht, in een huis gelegen tegenover een transportbedrijf, droomde hij als jongen niet over een baan in een glazen kas, maar over het truckersbestaan. “Op mijn 15e ben ik van school gekomen en tractor gaan rijden bij een bedrijf dat veilingwerk reed. Toen ik 18 werd haalde ik mijn rijbewijs en ging op de vrachtwagen rijden,” vertelt Ab. Na zijn diensttijd solliciteerde hij op een vacature voor buitenlandchauffeur bij Cargoboss.
Voor hij het wist waren er 50 jaar voorbij, waarvan 45 jaar internationaal transport in vers, jaarlijks gemiddeld 250.000 km. In de beginjaren, de DDR-tijd, reed Ab veelal op Duitsland en versleet vele paspoorten door de grote stempels die ze daar gebruikten. Hij reed ook lange tijd op Italië en de laatste jaren op Zwitserland, waar net als in de Duitse tijd veel papierwerk bij kwam kijken.
Leugenboekje
Ab hield de vaart er graag in. “Ik houd niet van stilstaan. Voor wagens met stukgoed geldt in veel landen een rijverbod in het weekend, maar met vers mag je altijd rijden, omdat het om bederfelijke waar gaat. Ik heb altijd dubbel bemand gereden en altijd goede maten gehad. Dan maak je 2 of 3 ritten per week. Je wisselt om de 4,5 uur en pakt ’s nachts verplicht 9 uur rust.”
De regelgeving rondom rijtijden is een stuk strenger geworden. Mochten chauffeurs in de jaren 70 en 80 nog zelf de rittenregistratie bijhouden in een werkboekje, ook wel leugenboekje genoemd, weet Ab, want chauffeurs keken niet op een uurtje meer of minder. De tachograaf maakte daar een einde aan. Ook de handel die hij reed veranderde, was het vroeger 80 procent Nederlands product en 20 procent import, tegenwoordig liggen die verhoudingen andersom.
Nooit geen narigheid
In de tijd dat Ab bij Cargoboss/BosDaalen werkzaam is, is het bedrijf erg hard gegroeid. BosDaalen is ontstaan in 2021 uit het samengaan van Cargoboss (opgericht in 1902) en van Daalen Transport (opgericht in 1920). De overgrootvaders van de huidige directeuren stonden aan de wieg van de bedrijven die allebei stevig zijn geworteld in het Westland. Sinds de jaren zeventig werken de familiebedrijven al innig met elkaar samen. Het familiaire karakter zorgde altijd voor een goede sfeer op het bedrijf.
Ondanks de groei was er altijd wel gelegenheid voor een praatje met de directie die niet alleen naar het werk informeerde, maar ook hoe het persoonlijk ging. “Het is een fijn bedrijf om voor te werken,” vertelt Ab. “Alles is altijd heel goed geregeld geweest. Nooit geen narigheid. Als je thuis wat aan de hand had, kreeg je vrij. En dan blijf je automatisch hangen.”
In de loods
Toen hij de pensioengerechtigde leeftijd bereikte, ging Ab niet meer de lange baan op, maar reed nog wel binnenlandse ritten voor de firma. Sinds 2 jaar rijdt hij niet meer op de vrachtwagen, maar werkt hij mee in de loods. Het verlangen om nog eens een lange rit te maken is er op inmiddels 71-jarige leeftijd niet meer. “De vrijheid achter het stuur is prachtig en ik kijk terug op heel veel mooie ritten, maar het was ook weleens lastig werk in weer en wind en in het donker rijden met regen. Maar ik ben blij dat ik nog altijd wat kan werken. Van altijd weg naar 7 dagen per week thuis, zou wel een hele overgang zijn. Zo lang ik het leuk vind, ga ik door."
Dit artikel verscheen eerder in editie 11, 35e jaargang van Primeur. Zie hiervoor www.agfprimeur.nl.