Tholen - In al die jaren dat ze hardloopt heeft Nele Cattoor nog nimmer een ‘runnershigh’ gekregen. Om zich te blijven motiveren zoekt ze telkens leuke uitdagingen op en vrienden om mee te lopen. Ook al betekent dat een ultrarun van 55 km, iets wat ze nooit van zichzelf verwacht had te gaan lopen.
“Nooit gingen ze mij zo zot maken om een marathon te doen, maar ik ben er langzamerhand ingerold,” verklaart Nele, die werkt voor het FVP House. Ze pakte het hardlopen weer op zodra haar kinderen hun mama wel enkele uren konden missen.
In de zomer van 2015 sloot ze zich aan bij een hardloopclub om van die vervelende extra kilo’s af te raken. Een andere hobby van Nele is namelijk lekker eten en om in balans te blijven, moet ze flink aan de bak met sporten. “Lopen is ideaal. Je hebt er weinig voor nodig en je kunt het eigenlijk altijd doen.”
Niet om te winnen
Daarnaast is het een prima manier om je geest leeg te maken na een lange dag werken en vergaderen. Er zijn verder geen ambities. “De enige wedstrijd die ik loop, is die tegen mezelf, tegen dat stemmetje in mijn hoofd dat zegt: ‘Stop ermee, waarom doe je dit?’ Ik loop sowieso nooit om te winnen, maar ik doe het vooral om mijzelf te overwinnen. Hardlopen is de meest eerlijke sport die er is. Iemand die veel geld heeft, koopt een dure fiets en kan dan harder rijden, maar lopen is het puur je eigen lichaam; je kunt wel een wat duurdere schoen aanschaffen, maar uiteindelijk moet alle kracht uit jezelf komen. Dat vind ik het mooie eraan.”
Hardlopen lijkt in eerste instantie een individuele sport, maar voor Nele is er een grote sociale component. “Het is leuk om met vrienden te lopen. Je babbelt wat terwijl je loopt en als je samen afziet heb je ook iets gemeen en dat creëert een band. Sport verenigt, door het lopen heb ik drie vrienden erbij. De een is metaalarbeider, de ander leraar en de derde werkt bij de overheid. Dat is ook iets heel moois, ik had hen anders nooit ontmoet.”
AGF-hardlopers
Binnen de AGF-sector zijn ook een aantal hardlopers actief die Nele dan ook weleens live bij wedstrijden of trails tegenkomt of online via Strava, één van de meest gebruikte mobiele apps voor het bijhouden en delen van sportprestaties. De routes die je hebt gelopen kun je daar delen. “Bij Ardo hebben ze bijvoorbeeld een challenge om zo veel mogelijk groenten en fruit te lopen. Ik heb al een appel en prei zien langskomen. Leuk dat medewerkers elkaar zo stimuleren.”
Het liefst loopt Nele trails. “Tijdens het rennen wil ik niet hoeven nadenken, dus het is fijn om een uitgestippeld parcours te volgen. Een trail doe je niet voor de tijd, maar voor je plezier en de beleving. Het is meestal een route in de natuur of langs mooie plekken. Lekker buiten zijn, genieten van de omgeving en ontspannen rennen. Aan marathons doe ik ook wel mee, maar dan gaan veel mensen toch voor de prestatie, terwijl ik gewoon wil finishen. Vandaar dat ik trails leuker vind.” Ultratrails zijn langer dan marathons. De langste trail die Nele liep was 55 km. “Dat was de Epic 100, georganiseerd in de Ardennen. Daar kon je dus ook een trail van 100 km lopen, maar wij kozen de ‘lozerafstand’. De laatste kilometers voor de finish denk ik altijd: ‘Nooit meer’ en als ik dan eindig denk ik: ‘Wanneer is de volgende?!’”
Stratenchallenge
Of er dit jaar trails georganiseerd kunnen worden is nog de vraag, maar Nele heeft wel een leuke verslavende uitdaging gevonden: hardlopen door alle straten in haar woonplaats Merelbeke. “Dat is een nieuw soort challenge om mensen in stedelijk gebied ook te stimuleren om hard te lopen. Het is echt een leuke puzzel om uit te zoeken hoe je zoveel mogelijk straten kunt doorlopen en zo min mogelijk dubbel te doen. Merelbeke is een hele uitgestrekte gemeente, dus nog best een uitdaging, omdat ik alles vanuit huis wil lopen,” besluit Nele.
Dit artikel verscheen eerder in editie 3, 35e jaargang van Primeur. Zie hiervoor www.agfprimeur.nl.
Voor meer informatie:
FVP Freshouse
Nele Cattoor
nele.cattoor@fvphouse.be