Brandnetel, paardenbloem, madeliefje: de ene bestempelt deze planten als onkruid en wil ze het liefst zo snel mogelijk weg. De ander is er net helemaal wild van en eet ze op. In een nieuwe, gratis te downloaden brochure komen Limburgers aan het woord die de planten niet als vijand zien, maar juist als vriend.
Onkruid
Is een plant een onkruid of een groente, een medicinale plant, een sierplant of gewoon een prachtige wilde plant? Het is maar hoe je ernaar kijkt.
Onze inheemse flora, die we in natuurgebieden gaan bewonderen, zullen we nooit onkruid noemen. Maar groeien dezelfde planten in een openbaar park tussen heesters en vaste planten, dan worden ze opeens wel onkruiden.
We spreken dus beter van ‘ongewenste kruiden’. Maar zelfs dan zijn deze planten veel meer dan dat. Ze hebben heel wat troeven, waar we in onze tuin en keuken zelfs flink van kunnen genieten.
Bovendien zijn die bloeiende ongewenste kruiden ontzettend belangrijk voor de biodiversiteit. Ze lokken insecten die instaan voor de bestuiving, voor het in evenwicht houden van plantenziektes en voor het onder controle houden van het aantal ‘schadelijke’ insecten.
Logisch dus dat in Limburg heel wat mensen deze planten al in de armen hebben gesloten: Rudi kookt ermee, Marleen gebruikt ze in haar ontwerpen voor wilde tuinen en Theo redt er vlinders door. Zo verandert onkruid van een onbemind naar een onbekend kruid. Van ongewenst naar net heel erg gewenst. Van een vijand naar een vriend.
In de nieuwe brochure "Onkruid vergaat niet" van Velt en de Provincie Limburg ontdek je de verhalen van Rudi, Marleen, Theo en andere Limburgers.
Klik hier en download de brochure gratis.
Voor meer informatie: www.velt.nu