Tholen – Wat doe je als je het twee dagen noodgedwongen zonder televisie moet doen door een storing? Oude foto’s terugkijken, zo blijkt, want onlangs kreeg Piet Rensen van Peter Dekker Installaties een oude foto van hemzelf met Jan Vellekoop op een bundeltje profielen ‘op de app’. Theo Zwinkels, de chrysantenkweker uit De Lier, had hem gevonden en ook gemaakt. “Het was een tuin van 3 à 3,5 hectare in een tijd dat we van de ene chrysantenkweker naar de andere reden”, halen Jan en Piet samen herinneringen op.
Piet Rensen en Jan Vellekoop op een bundeltje profielen op de tuin in aanbouw bij Theo Zwinkels aan de Herenwerf in De Lier
“Het was mijn snelste verkoop ooit”, weet Jan nog. “Ik had een goede band met Theo en het vertrouwen was er gewoon, dus na tien minuten was het geregeld.” Het was een drukke chrysantentijd, waarin Theo niet de enige was die ging bouwen, aan de Lierse Herenwerf in dit geval. “Veel telers gingen van 1 naar 3 hectare en dus ging het hard. Ik als serviceman en Piet als uitvoerder maakten toen heel wat kilometers.”
Piet en Jan weten anno 2020 nog niet van ophouden
Piet vult aan. “Ik ben helemaal niet zo van de foto’s, maar op de bovenste foto, door Theo zelf volgens mij nog gemaakt, lag het glas er nog niet eens op en zaten we alvast even te bakkeleien over hoe we het met het scherm gingen doen. Er ging een verduisteringsdoek in om zomers de dag korter te kunnen maken.”
Op kantoor en onderweg
Tegenwoordig is Piet organisator vanaf kantoor in Naaldwijk en zorgt hij dat de serviceafdeling goed blijft draaien en is Jan verkoper. Zo’n twintig jaar terug, de tijd van de foto, was dat nog anders. Piet was toen uitvoerder, na als onderaannemer te zijn begonnen en Jan, die deed toen écht nog lichamelijk werk in een servicerol. Het is iets waar hij hartelijk om kan lachen en waar zijn directe collega’s hem graag mee plagen.
Gemoedelijker
“Zo’n foto, dat is mooi man”, aldus Jan, “maar het betekent ook dat je ouder wordt. Overigens vind ik dat helemaal niet zo erg, want zolang mijn hoofd het blijft doen, ga ik vrolijk door met wat ik nu doe. Verkoop is het mooiste wat er is, al is er wel het een en ander veranderd. Een biertje doen met telers die je ook persoonlijk kende, dat is er niet echt meer bij. Toen had iedereen eigenlijk nog niets en zat in hetzelfde schuitje als beginnend ondernemer. Het was gewoon gemoedelijker.”
Linksaf bij het juiste kilometerpaaltje
Toch was het ook de tijd dat voor het eerst echt de schaalvergroting werd ingezet en ook het buitenland werd opgezocht. “Duitsland deden we al, net als de rest van Europa, maar net voor de eeuwwisseling ging het voor het eerst de oceaan over”, blikt Jan terug. “Privé was ik er weleens geweest, maar zakelijk nog nooit. Je had nog geen Tomtom, ging gewoon met een kaart op pad en kreeg dan doodleuk te horen dat je bij dat en dat kilometerpaaltje die afslag moest hebben om dan nog een uur door te rijden naar de tuin. Tegenwoordig zou je daar niemand meer voor weg krijgen.”
Klimmen en klauteren
Piet is na jarenlang 80.000-90.000 kilometer per jaar te hebben gereden de afgelopen tien jaar op kantoor te vinden. “Toen Peter Dekker junior van organisator naar directeur ging, ben ik organisator geworden. Daarmee is de tijd van het van tuintje naar tuintje rijden achter de rug. Soms denk ik daar nog weleens aan terug, maar de kassen zouden mij nu veel te groot en veel te hoog zijn.
Rond de eeuwwisseling was het nog veel minder gemechaniseerd in de kassenbouw en was het veel meer nog echt klimmen en klauteren. Toen de fileproblemen ook nog eens toenamen, ben ik op kantoor gekomen en dat hoop ik tot mijn pensioen, in april 2021, te blijven. Dit jaar vier dagen per week en volgend jaar nog drie dagen per week.”
Briefje
Jan gaat nog wel wat langer door en komt nog steeds ‘écht overal’. “Zo ben ik in het begin nog in Korea geweest. Ik wist bij wijze van spreken nog maar net waar dat ongeveer was. Op de borden stonden allemaal onleesbare teksten en op het vliegveld werd je opgehaald om daarna drie weken te verdwijnen, ja zo was het echt. De jongere garde kan dat nu haast niet meer geloven, maar even Facetimen, je vliegticket even omboeken, dat kon toen echt niet. Je had gewoon een briefje mee en dat was het.”
Dit was het eerste deel in een serie archiefverhalen. PDI hoopt dit jaar nog meer oude foto’s op te duikelen, dus stay tuned.
Voor meer informatie:
Peter Dekker Installaties
www.pdinl.com/nl/
Jan Vellekoop
jan@pdinl.com
Piet Rensen
piet@pdinl.com