“Ooit hadden we velden vol spruiten, die we leverden aan de distributeur. De spruiten werden machinaal geplukt. We kregen er gemiddeld dertig cent per kilo voor, terwijl ze voor gemiddeld twee euro per kilo in de supermarkt lagen. Voor die prijs, met de kosten die we maakten, bleef er geen winst over. Daarom zijn we ermee gestopt.”
Marja van der Ende, de vrouw die haar eten bij elkaar fietst, citeert hier in haar blog teler Coriza van Boerderij Hoogendonk. Daar houdt Marja een pleidooi voor 'de kortste weg' oftewel een korte keten met zo min mogelijk schakels tussen teler en consument.