Variatie in een megacollectie komkommer vastgesteld
Komkommer is inheems in India en is waarschijnlijk afkomstig uit de uitlopers van het Himalayagebergte , waar de 2 ondersoorten te vinden zijn: de gecultiveerde Cucumis sativus var. sativus en de wilde Cucumis sativus var. hardwickii.
Vanuit India is de komkommerteelt verspreid naar zowel het westen als het oosten. In het westen ging de teelt via Centraal en West Azië naar Europa en van daaruit naar Amerika en Afrika. Naar het oosten toe werd de komkommer in China geïntroduceerd tijdens de vroege Han Dynastie via de zijderoute. Vanuit China verspreidde de teelt zich naar andere Oost-Aziatische landen.
Tijdens deze verspreiding van komkommer naar de verschillende landen is er geselecteerd op bepaalde kenmerken. Zo werden in Europa en Amerika zowel de korte augurken als de lange komkommers geselecteerd. Om de productie te vergroten, werd ook geselecteerd op planten met voornamelijk vrouwelijke bloemen (gynoecious). In Oost-Azië werd voornamelijk geselecteerd op knapperigheid en frisse smaak.
Een aparte groep vormt het semi-wilde landras Xishuangbanna komkommer in de provincie Yunnan in Z.W. China. Deze komkommer is voor bloei en vruchtzetting nog steeds afhankelijk van een korte daglengte; deze eigenschap is in de andere komkommerrassen verloren gegaan.
Onderzoekers uit China, Amerika en Nederland hebben een megacollectie, bestaand uit 3342 accessies uit genenbanken van de drie landen onderzocht met moleculaire merkers die het hele komkommergenoom beslaan. Uit deze analyse blijkt dat
• deze collectie in 3 genetisch verschillende groepen uiteenvalt
o materiaal uit Noord en Oost China, Japan, Zuid Korea
o materiaal uit Centraal en West Azië, Europa, Amerika en Afrika
o materiaal vooral uit India en Xishuangbanna.
• er een beperkte uitwisseling geweest is tussen de 3 groepen
• er een corecollectie van 115 accessies kan worden aangewezen die het grootste deel van de variatie bevat.
Dit onderzoek onderschrijft dus de eerder gerapporteerde migraties van de komkommerteelt. Daarnaast concluderen de onderzoekers dat het verkregen inzicht in de genetische variatie in komkommer genenbanken zal helpen bij het prioriteren van inspanningen om de diversiteit te bewaren. Ook maakt dit onderzoek duidelijk dat veredelaars tot nu toe gebruik hebben gemaakt van een beperkt deel van de aanwezige genetische variatie. Door monsters uit verschillende groepen te betrekken in veredelingprogramma’s zouden deze verrijkt kunnen worden.
Bron: Groen Kennisnet