"Supermarkten houden elkaar gevangen in de wurggreep van het lageprijzencircus. Want, zo redeneren ze, door die lage prijs krijg ik de consument in mijn winkel. En daarom doen ze er alles voor om goedkoop te lijken. Bijvoorbeeld door de pakweg 100 tot 500 artikelen waarvan ze weten dat die populair zijn bij onderzoekers en consumenten spotgoedkoop in hun schappen en folders te zetten. En de prijzen voor de pakweg 20.000 andere artikelen 'wat duurder' te maken." Dat schrijft Jan-Willem Grievink. directeur van het Foodservice Instituut Nederland (FSIN) in een blog.
Het verbaast Grievink niet dat servicesupers in prijsvergelijkingen van de Consumentenbond of het tv-programma Kassa soms duurder uit de bus komen dan de discounters Lidl en Aldi. De servicesupermarktformules verkopen gemiddeld 500 producten per week tegen of onder kostprijs. Soms zelfs met fors verlies. Dat doen ze omdat ze bij de Consumentenbond en bij Kassa willen scoren en omdat ze een positieve prijsperceptie willen creëren. Maar wanneer je buiten die 500 producten boodschappen gaat doen, ziet het plaatje er heel anders uit. Dan zijn de servicesupers duurder.
Grievink stelt dat het niet meer dan logisch is dat de servicesupers over het geheel duurder zijn dan de discounters. Servicesupermarkten moeten duurder zijn dan discounters, omdat ze hogere kosten hebben. Locaties, hoofdkantoor, marketing, research, winkelinrichting, personeel kosten bij een luxe supermarkt meer dan bij Aldi.
Bron: FSIN