Op 4 december 2018 werden de resultaten bekend gemaakt van een Spaans onderzoek naar de aanpassing van langlevende mediterrane tomaten geteeld in de volle grond en die in kassen. De lokale tomatensoorten met een lange levensduur worden gekenmerkt door het allel alcobaça in de NOR.NAC-locus en worden traditioneel geteeld in het Middellandse Zeegebied. Dit allel maakt dat de tomaten geschikt zijn voor teelt in de volle grond. Toch is er een groeiende trend wat betreft tomaten die in de kas worden geteeld, zeker nu vraag naar de traditionele tomaat blijft groeien.
"We stelden de hypothese op dat de grote diversiteit in lokale tomatenrassen met een lange levensduur en in afgeleide materialen kan worden gebruikt voor aanpassing aan nieuwe teeltomstandigheden. We evalueerden 12 rassen (zeven ecotypes, drie selecties en twee hybriden) met de mutatie van alcobaça in de volle grond en broeikasgassen en we evalueerden ze op 52 morfologische, agronomische en chemische kenmerken”, aldus de onderzoekers van de Politechnische Universiteit van Valencia.
"Alle onderzoekskenmerken, behalve de morfologische, hebben geleid tot variabele resultaten. Hoewel het effect van het ras was dat het meest significant bijdroeg aan de variabiliteit voor de meeste morfologische eigenschappen, evenals het gewicht van de vrucht, de vorm van de vrucht, de droge stof en het gehalte aan oplosbare vaste stoffen. Er werden echter significante effecten gevonden, zowel met betrekking tot het milieu als de interactie tussen genotype en omgeving voor respectievelijk 36 en 42 onderzoekskenmerken."
De tomaten van de planten in de kassen hadden een lager gewicht en consistentie en waren minder rood dan de tomaten van de planten in de volle grond. Gemiddeld was de opbrengst van de kas tomatenplanten 35% lager en het dagelijkse gewichtsverlies van tomaten na de oogst 41% hoger dan dat van de teelt in de volle grond. De tomaten uit kassen hadden echter gemiddeld hogere drogestofwaarden en bevatten oplosbare vaste stoffen, antioxiderende activiteit, glucose, fructose en concentraties van ascorbinezuur, maar een lager gehalte aan lycopeen en bètacaroteen in vergelijking met de tomaten uit de volle grond.
De analyse van de belangrijkste componenten heeft duidelijk gemaakt dat de rassen duidelijk afhankelijk zijn van de groeiende omgeving. Het verspreidingspatroon van de rassen binnen elk van de twee clusters (kas en volle grond) was echter vergelijkbaar, ondanks de sterke interactie tussen genotype en omgeving voor veel van de kenmerken.
"De resultaten laten een sterke impact zien van de teeltomgeving op de morfologische en agronomische eigenschappen en op de chemische samenstelling van de lang geconserveerde traditionele mediterrane tomatenrassen. Dit suggereert dat er veredelings- en verbeteringsprogramma's moeten worden ontwikkeld die specifiek gericht zijn op aanpassing aan de kasomstandigheden", concluderen de onderzoekers.
Bron: Maria R. Figàs, Jaime Prohens, María D. Raigón, Leandro Pereira-Dias, Cristina Casanova, María D. García-Martínez, Elena Rosa, Elena Soler, Mariola Plazas, Salvador Soler, 'Insights Into the Adaptation to Greenhouse Cultivation of the Traditional Mediterranean Long Shelf-Life Tomato Carrying the alc Mutation: A Multi-Trait Comparison of Landraces, Selections, and Hybrids in Open Field and Greenhouse', Dicembre 2018, Frontiers in Plant Science, Vol. 9, articolo 1774.