Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief om al het laatste nieuws direct per e-mail te ontvangen!

Inschrijven Ik ben al ingeschreven

U maakt gebruik van software die onze advertenties blokkeert (adblocker).

Omdat wij het nieuws gratis aanbieden zijn wij afhankelijk van banner-inkomsten. Schakel dus uw adblocker uit en herlaad de pagina om deze site te blijven gebruiken.
Bedankt!

Klik hier voor een uitleg over het uitzetten van uw adblocker.

Meld je nu aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf up-to-date met al het laatste nieuws!

Abonneren Ik ben al ingeschreven

50 jaar komkommerveredeling voor de Nederlandse glastuinbouw

Het is vijftig jaar geleden dat de teelt van komkommer overging van plat naar staand glas. In die tijd werd er door een tiental Nederlandse veredelingsbedrijven, gesteund door Wageningse Instituten, intensief begonnen met de veredeling van komkommer. Maar wat is er nog meer veranderd in de afgelopen halve eeuw? Ad Klapwijk van Agro Consultancy maakte onlangs in de gewasnieuwsbrief van LTO Groeiservice de balans op.



Al snel werden van gemengd bloeiende rassen hybride rassen gemaakt. Een kleine tien jaar later werden de eerste, overwegend vrouwelijke parthenocarpe hybriden geïntroduceerd (Toska en Bambina). Deze werden al snel opgevolgd door volledig vrouwelijke hybriden. (Farbio en vele anderen). In die zelfde tijd werden alle hybriden, die eerst nog vruchtbittervrij waren, helemaal plantbittervrij. Uiteindelijk kwam de hybride Corona op de markt als bestseller en domineerde een tiental jaren de internationale markt.

Resistentie

Tijdens de Corona jaren werd door alle veredelingsbedrijven enorm veel energie gestopt in de ontwikkeling van echte meeldauw resistentie. In die periode werd er ook intensief aan komkommer virus 1 (CMV) en 2 (CGMMV) resistentie gewerkt. Op dit moment zijn er uitsluitend lange CMV resistente komkommer hybriden op de markt in Spanje. In de jaren tachtig en negentig werd ook intensief gewerkt aan spint- en Mycospherella resistentie. Helaas bleken er onvoldoende goed bruikbare genen beschikbaar. Daarnaast is in al die jaren gewerkt aan: vergelingvirus Spanje (CYSDV), succesvolle introductie in 2001, maar ook zonder succes aan residenties tegen Pythium, Alternaria, Bacterievlekkenziekte (Pseudomonas), Fusarium, Phomopsis, witte vlieg, mineervlieg, luis, trips en aaltjes.

Hogedraad

Op gebied van innovaties hebben komkommerveredelaars het nakijken gehad, terwijl tomatenveredelaars wel in staat bleken veel innovatieve nieuwe producten te ontwikkelen. Op de lijst van mislukkingen staan: mini’s en midi’s, gele- en witte vruchtkleur, vast vruchtvlees/ betere houdbaarheid en Aziatische types. Vaak waren de innovaties economisch niet interessant. Lag de fout bij het product of aan gebrek aan goede marketing? Kassen veranderden, hoger was het motto. Dus ook in de komkommer veredeling kreeg dit alle aandacht. Veredelen voor hogedraadteelt werd een tendens om kwaliteit en productie te verhogen. Maar wat is er eigenlijk bereikt in al die jaren? Om het zelfvertrouwen weer eens op te poetsen, werd elke tien jaar een rassenproef opgezet met als standaard het ooit eerste vrouwelijke bloeiende
kassucces Corona. Telkens bleek dat de vorderingen zeer miniem waren, echt kleine verschillen op gebied van kwaliteit en productie.

Verwachtingen voor de toekomst?

Komkommerveredeling vraagt om grote langdurige investeringen en wordt zodoende uitsluitend door multinationals en grote zelfstandige veredelingsbedrijven uitgevoerd. Relatief gezien is de internationale markt voor lange komkommers niet al te groot en zullen de investeringen hierop worden geënt. Dat neemt niet weg dat er met de huidige moderne technieken (vooral merker technologie) meer mogelijkheden
zijn om uiteindelijk toch oplossingen te vinden, die tot verbetering van het huidige assortiment moeten leiden.

Bron: Ad Klapwijk, Agro Consultancy
Gewasnieuwsbrief LTO Groeiservice
Publicatiedatum: