Groenteboeren in heel China zitten met hetzelfde probleem, namelijk een overschot aan kool en daardoor groot financieel verlies. Boer Wang Jianyun is één van de velen: dit jaar oogstte hij 20 ton kilogram kool (naar alle maatstaven een goede oogst), maar tot dusver heeft hij nog maar 5.000 kg kool verkocht. “Nog eens 15.000 kg kool wordt nu opgestapeld in het veld”, vertelt hij. De prijs, die hij voor zijn die kolen krijgt, varieert van 14 tot 16 jiao, ongeveer 2 tot 2,5 cent. “Het gaat me er nu om mijn problemen te beëindigen, niet om geld te verdienen”, zegt Wang (53).
Vorig jaar bracht een kilo kool 2 yuan op. Overbevoorrading en dumping door speculanten, zijn de redenen dat landbouwers zoals Wang dit jaar verlies zullen maken. Vorige herfst was er een tekort aan kool in Zuid-Korea en deden Zuid-Koreaanse handelaren een beroep op China. Deze onverwachte vraag dreef de prijzen op. Als gevolg werden enorme hoeveelheden kool gehamsterd, gekoeld opgeslagen en toen was het wachten op een nieuwe toename van de prijzen dit jaar. Deze kortzichtige strategie veronderstelde dat de vraag zich dit jaar zou voortzetten. Lokale landbouwers (aangespoord door de hoge prijzen in 2010) plantten ook meer kolen. Maar aangezien de overzeese markt slonk, begonnen speculanten de opslag van het vorige jaar te dumpen. Dat, gecombineerd met de toenemende bebouwing dit jaar, resulteerde in een teveel aan kolen en niet genoeg kopers.
Ook andere groenten hebben geleden onder de chronische wanverhouding van vraag en aanbod. Zo daalde de prijs van gember in Nanjing met 12 yuan per kg, waren aardappelboeren in Mongolië bij de eerste wintervorst wanhopig op zoek naar kopers en kelderden ook de prijzen van knoflook en ui. Om het dilemma van de boeren te verlichten, riep het nationale agrarische kanaal bevolkingsgroepen op de overtollige groenten te kopen. De centrale overheid deed ook mee door instructies: “Lokale ambtenaren moeten onmiddellijk maatregelen treffen om landbouwers te helpen problemen met de verkoop van hun producten aan te pakken en onderhouden een stabiele markt te handhaven”. Maar dat is geen gemakkelijk uitvoerbare opdracht.
“Als het gaat om het nauwkeurig voorspellen van markttrends, laten tegenstrijdige informatie en onvoldoende begeleiding en kennis, boeren en handelaren in de kou staan”, zegt Li Xiande, een onderzoeker van de agrarische economie. “Er is nu een groot aantal kleine boeren in China en een tijdig vraag- en aanbodplatform met nauwkeurige informatie is niet eenvoudig op te zetten in een korte tijd”, vertelt hij. Met andere woorden, er zijn te veel kleine boeren en ze zijn te verspreid om een accurate database te verschaffen voor een beter vraag- en aanbodbeheer. “Het vormen van coöperaties zal de risico’s van boeren aanzienlijk verminderen”, aldus Li. “Boeren in ontwikkelde landen zoals de VS, Japan en Frankrijk reduceren de risico’s op productie en verkoop door zich te groeperen in coöperaties”, zegt hij.
Daarentegen is slechts een klein percentage van de Chinese boeren op dit moment lid van die coöperaties. Ook boeren moeten worden onderwezen in de marketingeconomie, in plaats van afhankelijk te zijn van de reflexmatige reacties op hoge prijzen het ene jaar en vervolgens gezakte prijzen het andere jaar. Chinese boeren moeten zich verenigen om marktprijzen en vraag- en aanbod beter te controleren. Li is van mening dat de centrale overheid meer kan doen, zoals subsidies uitgeven voor boeren, als er overschotten zijn zoals dit jaar.