Worden bioproducten ooit goedkoper?

Netto.be, een website en magazine van De Tijd, stelt vast dat bioproducten een derde duurder zijn en wijt dat aan het cyclisch karakter van de biomarkt, de kleinschaligheid, de hogere verwerkings- en distributiekosten, de kwaliteitscontrole en het biogarantie-label. Een structurele prijsdaling zit er volgens Netto zonder schaalvergroting niet in, al kan prijsdruk gaan spelen wanneer het voor de distributie een interessante niche blijkt.

Bioproducten zijn inderdaad duurder dan hun gangbare tegenhangers, luidt het verdict in Netto . Uit de jaarlijkse steekproef die het Vlaams Centrum voor Agro en Visserijmarketing (VLAM) houdt, blijkt dat bioproducten vorig jaar gemiddeld een derde meer kostten. Achter dat gemiddelde gaan grote verschillen schuil. Terwijl de prijs van bio-eieren 76 procent hoger ligt dan die van gangbare scharreleieren, bedroeg het prijsverschil voor een groenteburger slechts 19 procent.

Netto stelt vast dat de prijsverschillen sterk van jaar tot jaar schommelen. Voor een biobraadkip betaalde de consument in 2008 het dubbele van een gewone kip, een jaar later viel het prijsverschil terug tot 71 procent. Netto wijt de bruuske prijsveranderingen aan het cyclisch karakter van de biomarkt. Jaren van overschot en lagere prijzen worden afgewisseld met relatieve schaarste, die gepaard gaat met prijsstijgingen.

In de biolandbouw wordt die cyclus volgens de auteur nog versterkt door een aantal factoren zoals de kleinschaligheid van de sector en de lagere opbrengsten. Ook de verwerkingskosten zijn hoger, omdat alle grondstoffen in het proces van biologische oorsprong moeten zijn. De distributie (meer afgelegde kilometers voor kleinere hoeveelheden) is duurder. En ook voor de verplichte kwaliteitscontrole en het biogarantie-label betalen landbouwer, verwerker en verdeler extra.

Netto acht het daarom onwaarschijnlijk dat we op termijn net zoveel zullen betalen voor bio als voor gangbare producten. De kosten als gevolg van regelgeving zullen blijven bestaan, terwijl distributie en verwerking alleen goedkoper kunnen als het marktaandeel toeneemt. Vorig jaar maakte bio 1,5 procent (350 miljoen euro) uit van wat consumenten in België aan voeding besteedden. “De bescheiden omvang van de sector heeft gevolgen voor de prijs”, klinkt het. “Zolang de biomarkt geen grote stappen vooruit zet, zal de structurele prijsdaling er niet komen.”

In de meer professionele aanpak van de verkoop van bioproducten ziet Netto wel een lichtpunt. Harddiscounters zoals Aldi en Lidl hebben hun aandeel in wat de consument aan bio besteedt, bijna verdubbeld (van 1,5% in 2008 naar 2,7% in 2009). Bovendien stijgt ook het aandeel van speciaalzaken, wat Netto deels toeschrijft aan het succes van concepten zoals de Colruyt-dochter Bioplanet. “Die verschuivingen in de distributie wijzen erop dat bio nu al een commercieel interessante niche is, waar de concurrentie vroeg of laat op de prijs zal gaan wegen”, klinkt het.

Om de prijs van bioproducten te nuanceren, besluit Netto met de stelling dat producten alleen “duur” of “goedkoop” zijn binnen een bepaald uitgavenpatroon. In 1950 besteedde een gezin bijna de helft van zijn inkomen aan voeding, in 1970 nog 30 procent en vandaag net geen 12 procent. Die ‘devaluatie’ van voeding weegt volgens Netto sterk op de manier van boodschappen doen. “Consumenten geven niet graag geld uit aan voeding, vandaar ook het vaak aangehaalde argument van de bioproducenten dat zij niet duur zijn, maar de anderen gewoon veel te goedkoop.”

Bron: Vilt.be