Op mijn tandvlees
Teruggekomen in Nederland en na twee dagen bijgepraat te zijn over alle ontwikkelingen dacht ik plotsklaps terug aan deze tekst. Ik heb het idee dat onze sector momenteel ook een beetje op z’n tandvlees loopt en we groggy in de touwen hangen. Het is ook wel erg veel wat er momenteel op ons afkomt. De bedrijfskosten, aangejaagd door de hoge olieprijs, rijzen de pan uit en het tempo waarmee de kostprijs stijgt, is hoger als ooit tevoren.
De marktsituatie is voor bijna alle producten verre van rooskleurig, de omzetten vallen tot nu toe erg tegen en liggen een stuk achter op de voorgaande jaren. Bovendien is er op dit moment volop discussie over de wijze waarop wij onze producten vermarkten, maar tot nu toe heeft dit alleen nog maar geleid tot meer onrust en onvrede. Verder zijn de eisen die de diverse overheden en semi-overheden aan onze bedrijfsvoering stellen ondertussen zo rigide, dat je je af moet vragen of onze overheid überhaupt nog wel bedrijvigheid wil in dit land!
Tel bij dit alles op de 'gewone' problemen die je als teler in de dagelijkse praktijk tegen kan komen, zoals ziekten en plagen, personeelproblemen enz, dan moet je als ondernemer wel heel sterk in je schoenen staan wil je de toekomst nog positief kunnen blijven bekijken. Nu heeft de tuinbouw wel eens vaker met moeilijke tijden te maken gehad, maar zijn we er altijd weer in geslaagd om onze bedrijven aan te passen aan de nieuwe omstandigheden. De tuinbouw heeft altijd veerkracht getoond en is er weer sterker uitgekomen. Ik heb er alle vertrouwen in dat het ook deze keer gaat lukken dat we de huidige problemen te boven te komen. Maar dat gaat zeker niet vanzelf, de handen moeten uit de mouwen!
De sector zal meer een eenheid moeten vormen willen we alle problemen het hoofd kunnen bieden. Er zal tijd - en dus geld - gezocht moeten worden om de bedrijven wat extra ruimte te geven om zich aan te passen aan de huidige energiesituatie. Er zijn hiervoor naar mijn mening genoeg mogelijkheden: een energietoeslag op het product, overbruggingskredieten voor bedrijven met toekomst die toch in moeilijkheden komen, ruimere subsidiemogelijkheden enz. In het bijzonder banken en overheden kunnen niet langs de zijlijn blijven staan. En om de opbrengstprijzen te verbeteren zal vraag en aanbod weer in balans moeten komen. De markt biedt op dit moment geen ruimte voor extra areaalgroei dus het areaal zal eerder moeten krimpen. Maar zoals altijd gaat de markt hier zijn werk doen en het kan niet anders dan dat het Noord-Europese glasgroentenareaal de komende jaren zal gaan verminderen.
En wat de structuur van onze markt betreft. Ik denk dat het de hoogste tijd wordt dat er niet meer maar minder marktpartijen komen. Niet één grote marktpartij, maar wel veel minder als nu. Laat ik daar zelf maar eens de handen voor uit de mouwen gaan steken.
Bron: Hans van Luyk, versdirect.nl