Tuinbouw vormt een belangrijk onderdeel van de oude cultuur en de moderne economie van Iran. Veel bladverliezende vruchten, bloemen en groenten komen oorspronkelijk uit Iran (Perzië) en werden van daaruit verspreid via de zijderoute over de rest van de wereld verspreid door de Achaemeniden, het koningshuis van het Oud-Perzische Rijk.
Variaties in het klimaat en aanwezigheid van vele bergen, meren, rivieren en natuurlijke bronnen hebben een uniek land gecreëerd waar alle soorten groenten, fruit en bloemen geteeld kunnen worden. Appels en andere bladverliezende vruchten worden geteeld in de bergketens van Alborz en Zagrous en in vele centrale provincies van Iran.
Het Kaspische Zee-gebied in het noorden van Iran is een van de meest unieke regio's in de wereld waar het milde mediterrane klimaat samen met de aangrenzende Alborz bergketens alle soorten eetbare planten genereert, variërend van thee tot kersen en granaatappels. In de regio's Kerman, Fars en Khuzestan worden pistachenoten, olijven, citrusvruchten, bananen en dadels geteeld.
De Iraanse tuinbouw kent echter veel uitdagingen, waaronder internationale en regionale politieke problemen. Hoewel er een poging is gedaan om onschatbaar kiemplasma te behouden, worden groenten, fruit en bloemen met uitsterven bedreigd. Verder behoren transport en de opslag van tuinbouwgewassen tot de belangrijkste uitdagingen voor de Iraanse tuinbouw.
De toekomst van de Iraanse tuinbouw zou rooskleurig kunnen zijn en tuinbouwproducten hebben het potentieel om inkomen uit olie te vervangen nadat de reserves verdwijnen, met name als er in de regio vrede is.