Veredelaars van de Göttingen Universiteit in Duitsland en de Dottenfelderhof landbouwschool in Bad Vilbel, Duitsland hebben onder een 'open source' licentie tomatenrassen vrijgegeven. Deze actie volgt op soortgelijke regelingen voor het delen van plantenmateriaal in India en de VS, maar is de eerste die wettelijke bescherming biedt voor de open source status van toekomstige afstammelingen van plantenrassen.
Het idee achter de open source licentie is dat wetenschappers en veredelaars ongehinderd door wettelijke beperkingen met zaden kunnen experimenteren en ze verbeteren. Volgens agrarische wetenschapper Johannes Kotschi, die de licentie vorig jaar heeft helpen schrijven, zegt de licentie "dat je het zaad op meerdere manieren kunt gebruiken maar er geen plantenrasbescherming of octrooi op het zaad en ontwikkelingen van het zaad kunt plaatsen." Kotschi beheert OpenSourceSeeds voor de non-profit organisatie Agrecol in Marburg, Duitsland, die eind april de tomaten- en tarwelicentie in Berlijn aankondigde.
Kotschi zegt dat sindsdien universitaire, non-profit en biologische veredelaars belangstelling hebben getoond voor het afgeven van open source licenties voor hun hop-, aardappel- en tomatenrassen. Velen hebben ook om open source tomatenzaden gevraagd. Men veredelt al millennia planten op zoek naar gewenste eigenschappen, zoals weerstand tegen droogte en plagen. Maar tot 1930, toen de VS patentrecht op planten ging toepassen was er weinig dat een veredelaar kon doen om eigendom van een nieuw ras te claimen.
Sindsdien heeft een golf van kwekersrechtenbescherming inclusief patenten en een speciaal intellectueel eigendomssysteem voor gewassen, 'plantenrassenbescherming', volgens open source voorstanders veredeling van nieuwe rassen door onderzoekers in de weg gestaan. De ontwikkeling van de beroemde Gouden Rijst vereiste bijvoorbeeld zogenaamde humanitaire vrijstellingen op plantenpatenten. Door fusies is het intellectuele eigendom van planten in handen van een krimpend aantal bedrijven.