Alan Richards had nooit gedacht dat hij een commerciële vijgenteler zou worden. Zijn eerste jaren in de landbouw betroffen immers het telen van bonen voor Edgell, een intensieve zeugenfokkerij en het houden van 400 stuks melkvee.
Maar na een levenslange interesse in hydrocultuur kocht Alan vier jaar geleden een nabijgelegen teeltbedrijf van 22 ha met een laagtechnologische kas van 2900 m2 en ging met een aantal wisselende gewassen aan de slag. "Ik ben met anjers begonnen," zegt de 53-jarige, die dit jaar tijdens het Felton Food Festival (25-26 maart) een bijdrage zal leveren over de wetenschap achter zijn landbouwmethoden, naast het geven van rondleidingen. "We hebben het met een groot aantal gewassen geprobeerd, waaronder paksoi, aubergines, drie verschillende komkommerrassen en trostomaten. Die waren allemaal gemakkelijk te telen maar creërden verder vooral banen. Er viel niet veel aan te verdienen." Toen wees een vriend die in de groententeelt zat hem op vijgen. Hij zei dat hij voor een lange tijd in het laagseizoen vijgen had geïmporteerd en dat als je ze zou kunnen telen terwijl niemand anders dat deed, je goede zaken zou kunnen doen." Het 'toeval' hield aan toen Alan uit de achtertuin van de buren vijgenboomstekken kon krijgen voor bruine, Turkse vijgen. Na vermeerdering had hij 60 bomen en werd hij één van de twee kasvijgentelers in Queensland.