Vermindering van de CO2-uitstoot is een nobel doel, maar momenteel wordt een groot deel van de glastuinbouwsector in Ontario hard getroffen hierdoor. Op 1 januari is het 'Cap and Trade'-programma in werking getreden, een nieuw systeem voor emissiehandel. Voor kleinere bedrijven, die minder dan 10.000 ton CO2 uitstoten, zijn de stookkosten daardoor in drie maanden tijd bijna verdubbeld.
"We wisten dat het eraan kwam, maar je voelt het pas wanneer je het op de factuur ziet," zegt Jan VanderHout, eigenaar van Beverly Greenhouses en een zwaargewicht in de sector. Als bestuursvoorzitter van de Ontario Fruit and Vegetables Growers' Association, voorzitter van de Ontario Greenhouse Alliance en bestuurslid van de Ontario Greenhouse Vegetable Growers maakt hij zich zorgen over de toekomst van zijn sector onder het nieuwe 'Cap and Trade'-programma.
"De bedoeling van het programma is om het gebruik van fossiele brandstoffen te verminderen en CO2-neutrale warmtebronnen aan te boren zoals zonne-, wind- en geothermische energie. In sommige rechtsgebieden is dit geen probleem maar in Ontario zal het moeilijk zijn voor glastuinders om hiermee aan de slag te gaan, zeker op korte termijn."
De problemen spelen met name bij kleine telers. Kwekerijen die meer dan 10.000 ton CO2 uitstoten, kunnen onderhandelen over de prijzen. Kleinere kwekerijen kunnen dat niet.
VanderHout legt uit dat hij en zijn collega's gedurende de wintermaanden al met zware stookkosten te maken hebben. Hij doet zijn uiterste best om zijn lokaal geteelde komkommers met het minst mogelijke energieverbruik door de koude en donkere maanden heen te krijgen. Binnen het nieuwe 'cap and trade'-programma is de energierekening van telers echter met 15 tot 20% gestegen. "Het zit verborgen in de leveringskosten van aardgas. Deze zijn voor de meeste van ons 115% hoger."
Laat maar waaien
Net als veel van zijn collega's heeft VanderHout verschillende maatregelen genomen om zijn kas zo efficiënt mogelijk te laten draaien, met de laagst mogelijke milieubelasting. Maar het feit dat telers al energiezuinige maatregelen hebben genomen telt niet meer. Integendeel: Volgens VanderHout zijn sommige telers in feite beter af zonder schermen of condensatieketel. "Kassen die meer dan 10.000 ton uitstoten kunnen vrij over CO2 onderhandelen. Zo is het systeem gewoon ingericht, het is niet eerlijk." Maar natuurlijk is het open laten van de schermen en kieren om meer aardgas of olie te verbranden en meer uit te stoten om voor het programma in aanmerking te kunnen komen geen optie voor de kleinere telers. "Dit zou contraproductief zijn. We zijn het met de regering eens dat er drastische maatregelen nodig zijn om de klimaatverandering aan te pakken. We ondersteunen milieuvriendelijkheid en 'cap and trade' is geen onrealistisch programma, maar onder de huidige voorwaarden gaan wij het niet redden."
Samengaan in een coöperatie om de uitstoot samen te voegen is geen optie voor de kleinere telers. "We vroegen of dit mogelijk was maar dit staan ze niet toe omdat de 'cap and trade' voor elke meter geldt. Kortingen of een vrijstelling zijn ook niet mogelijk. We moeten op zoek naar een andere oplossing om de kosten te compenseren."
Oneerlijk speelveld
Telers uit Ontario moeten ook concurreren met producten uit British Columbia en Alberta. In deze provincies hebben glastuinders grote kortingen ontvangen binnen een vergelijkbaar, CO2-programma. "De 'Cap and Trade' zou geen probleem zijn geweest voor ons als we dat geld uit de markt terug zouden kunnen krijgen. Maar dat werkt alleen als iedereen op hetzelfde niveau werkt. Concurrerende import uit de VS en Mexico zijn momenteel niet met een CO2-heffing belast."
Gesprek met overheid
Daarom zijn VanderHout en de organisaties die hij vertegenwoordigt voortdurend in gesprek met de overheid. "Ze weten ook dat dit ons schaadt en zeggen dat ze moeite hebben om tot een oplossing te komen. Het zal een uitdaging zijn om tot een andere oplossing te komen dan alleen het verlagen van onze belastingen. We hebben een vergoeding nodig die onze constante intentie erkent om ons energieverbruik te verminderen."
VanderHout zegt dat hij en zijn organisaties hard zullen blijven werken om een oplossing te vinden en de provinciale overheid te informeren over het belang van de agrarische producenten. "We moeten anders worden gezien dan andere sectoren. We maken geen iPhones, maar produceren basisbehoeften."